5 Իսկ այդ զի՞նչ է. դոքա աւադիկ զարհուրեալ իմն են, եւ յետս ընդդէմ շարժին. զի զօրաւորք նոցա հարան. ի փախուստ կացին. եւ ոչ դարձցին ի դոցանէ պատեալքն շուրջանակի՝՝, ասէ Տէր։
Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Տեառն զօրութեանց ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ, եւ արկ զձեռն իւր ի վերայ նոցա եւ սատակեաց զնոսա, բարկացաւ ի վերայ լերանց՝՝, եւ եղեն դիակունք նոցա իբրեւ աղբ զճանապարհաւ. ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ սրտմտութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
Զի լուայ զպարսաւանս բազմաց, շուրջ զինեւ միախուռն ժողովելոց. թէ՝ Արիք եւ յարիցուք ի վերայ նորա ամենայն արք բարեկամք դորա. հնարեցարուք նմա հնարս՝՝, թերեւս խաբեսցի եւ յաղթեսցուք նմա, եւ խնդրեսցուք զվրէժ մեր ի նմանէ։
եւ վարձկանք նորա ի նմա իբրեւ եզինք պարարակք, զի եւ նոքա ի փախուստ դարձան առ հասարակ, եւ ոչ հանդարտեցին. զի օր կորստեան եկն ի վերայ նոցա, եւ ժամանակ վրէժխնդրութեան։
Զխորանս նոցա եւ զխաշինս նոցա առցեն, զհանդերձս նոցա եւ զամենայն կահ եւ զկարասի նոցա, եւ զուղտերամակս նոցա առցեն իւրեանց. եւ կոչեցէք ի վերայ նոցա կորուստ շուրջանակի։
Ահաւասիկ ես ածից ի վերայ քո երկեւղ, ասէ Տէր զօրութեանց, յամենայն կողմանց շուրջ զքեւ բնակելոցդ. եւ ցրուեսջիք յիւրաքանչիւր կողմ, եւ ոչ ոք իցէ որ ժողովիցէ զթափառականսն։