Ել Ղովտ եւ խօսեցաւ ընդ փեսայս իւր որ առնլոց էին զդստերս նորա, եւ ասէ. Արիք եւ ելէք ի տեղւոջէ աստի յայսմանէ, զի սատակէ Տէր զքաղաքս։ Եւ թուէր ծաղր առնել յաչս փեսայից իւրոց։
Եւ եմուտ Մովսէս եւ պատմեաց ժողովրդեանն զամենայն պատգամս Աստուծոյ եւ զամենայն իրաւունս. պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն ի մի ձայն եւ ասեն. Զամենայն պատգամս զոր խօսեցաւ Տէր՝ արասցուք եւ լուիցուք՝՝։
Եւ դու պնդեա զմէջ քո, արի եւ ասա նոցա զամենայն զոր միանգամ պատուիրեմ քեզ. մի՛ երկիցես յերեսաց նոցա, եւ մի՛ զանգիտիցես առաջի նոցա, զի ընդ քեզ եմ ես ի փրկել զքեզ, ասէ Տէր՝՝։
Այսպէս ասէ Տէր. Կաց ի սրահի տանն Տեառն, եւ մարգարէասցիս ամենայն տանն՝՝ Յուդայ ոյք գայցեն երկիր պագանել ի տանն Տեառն՝ զամենայն բանսդ զոր կարգեցի առ քեզ մարգարէանալ՝՝ նոցա. մի՛ հատանիցես ինչ ի բանիցդ։
Եւ եղեւ ի դադարել Երեմիայի ի խօսիցն՝ ըստ ամենայնի զոր հրաման ետ նմա Տէր խօսել առ ամենայն ժողովուրդն, կալան զնա քահանայքն եւ սուտ մարգարէքն եւ ամենայն ժողովուրդն, եւ ասեն. Մահու մեռցիս.