Եւ եղիցի ամենայն արք որք դէմ եդին մտանել յերկիրն յԵգիպտացւոց բնակել անդ, սրով եւ սովով եւ մահուամբ սատակեսցին, եւ ոչ ոք եղիցի ի նոցանէ ապրեալ ի չարեացն զոր ես ածից ի վերայ նոցա։
Եւ առցեն զմնացորդս Յուդայ որ դէմ եդին մտանել յերկիրս Եգիպտացւոց բնակել աստ, կորուսանել զամենայն մնացորդս որ են յԵգիպտոս՝՝, եւ անկցին ի սուր, եւ սատակեսցին սովով, ի փոքուէ մինչեւ ցմեծամեծս սրով եւ սովով մեռանիցին, եւ եղիցին ի նզովս եւ ի կորուստ եւ յանէծս եւ ի նախատինս։
Վասն այնորիկ ասա ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Կենդանի եմ ես Տէր, եթէ ոչ որ յաւերակսն իցեն՝ սրով անկցին, եւ որ ընդ երեսս դաշտին իցեն՝ գազանաց անապատի տացին՝՝ ի կերակուր, եւ որ ընդ պարսպօքն եւ յայսր իցեն՝ մահու կոտորեցից.
Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Ծափս հար ձեռամբ, եւ դոփեա ոտամբ, եւ ասասցես. Վա՛շ վա՛շ ի վերայ գարշելեացն եւ չարեաց՝՝ տանն Իսրայելի, զի սրով եւ մահուամբ եւ սովով անկցին։
Վասն այնորիկ ահա գնասցեն ի թշուառութիւն Եգիպտացւոց. եւ ընկալցի զնոսա Մեմփիս, եւ թաղեսցէ զնոսա Մաքմաս. զարծաթ նոցա կորուստ՝՝ ժառանգեսցէ, եւ ի յարկս նոցա փուշ բուսցի։