Եւ ասեն ցնոսա որդիքն Իսրայելի. Լաւ էր թէ մեռեալ էաք հարուածովքն ի Տեառնէ՝՝ յերկրին Եգիպտացւոց, մինչ նստէաք առ կաթսայս մսոյն եւ ուտէաք հաց յագ, քան հանէք զմեզ յանապատս յայս՝ սպանանել զամենայն ժողովուրդս ի սովոյ։
Եւ ծարաւեաց անդ ժողովուրդն ի ջրոյ. եւ տրտնջեաց ժողովուրդն զՄովսիսէ, եւ ասեն. Ընդէ՞ր հաներ զմեզ յԵգիպտոսէ, կոտորել զմեզ եւ զորդիս մեր եւ զխաշինս մեր ի ծարաւոյ։
Վա՜յ ոյք իջանեն յԵգիպտոս վասն օգնականութեան. որ ի հեծեալս՝՝ եւ ի կառս յուսացեալ իցեն՝ թէ բազումք են, եւ բազմութիւն երիվարաց՝՝ յոյժ. եւ ոչ էին յուսացեալ ի Սուրբն Իսրայելի, եւ զԱստուած ոչ խնդրեցին։
Որովայն իմ, որովայն իմ ցաւէ, եւ ճաշակելիք՝՝ սրտի իմոյ հեծէ. սիրտ իմ գելու, եւ անձն իմ ոչ դադարեսցէ՝՝. զի ձայն փողոյ լուար, անձն իմ, զգոյժ պատերազմի եւ զթշուառութեան՝՝։
Եւ ընդէ՞ր տանիցի զմեզ Տէր յերկիրն յայն՝՝ անկանել մեզ պատերազմաւ, եւ կանայք մեր եւ որդիք մեր լինիցին ի յափշտակութիւն. եւ արդ լաւ իցէ մեզ դառնալ անդրէն յԵգիպտոս։
եւ եղիցի եթէ լուիցէ զպատգամս նզովիցս այսոցիկ, եւ խոկասցի ի սրտի իւրում եւ ասիցէ. Քաւութիւնք եղիցին՝՝ ինձ, եթէ ես ըստ մոլորութեան սրտի իմոյ գնայցեմ. զի մի՛ կորուսանիցէ մեղաւորն զանմեղն՝՝.