եկին արք ի Սիւքեմայ եւ ի Սաղեմայ եւ ի Շամրնէ, արք ութսուն, գերծեալ զմօրուս եւ պատառեալ զհանդերձս կոծելով, եւ մաննա՝՝ եւ կնդրուկ ի ձեռս նոցա տանել ի տուն Տեառն։
Զայր եւ զկին ոչ ապրեցուցի ածել ի Գէթ. ասեմ՝՝. Գուցէ ազդ լինիցի զմէնջ ի Գէթ, եւ ասիցեն թէ՝ Զայս ինչ գործէ Դաւիթ։ Եւ այս իրաւունք էին՝՝ նորա զամենայն աւուրս որչափ եւ նստաւ Դաւիթ յանդի այլազգեացն։