Եւ եղեւ յամսեանն եւթներորդի եկն Իսմայէլ որդի Նաթանեայ որդւոյ Եղիսամայ ի զաւակէ թագաւորաց, եւ տասն այր ընդ նմա, եւ հարին զԳոդողիա եւ մեռաւ, եւ զՀրեայսն եւ զՔաղդէացիսն որ էին ընդ նմա ի Մասփա։
Յումէ՞ զանգիտացեալ զարհուրեցար, զի ստեցեր ինձ եւ ոչ յիշեցեր զիս, եւ ոչ ածեր զմտաւ եւ ոչ եդիր ի սրտի քում. եւ ես տեսի զքեզ եւ անտես արարի. ես այն եմ որ յաւիտենիցն եմ՝՝, եւ դու յինէն ոչ զանգիտեցեր։
Եւ մինչդեռ աստ եմ, երթ յով եւ կամիս. եւ՝՝ դարձիր առ Գոդողիա որդի Աքիկամայ որդւոյ Սափանայ, զոր կացոյց արքայն Բաբելացւոց ի վերայ երկրիդ Հրէաստանի, եւ բնակեսցես ընդ նմա ի մէջ ժողովրդեանն. ապա թէ ոչ, ըստ ամենայն հաճութեան աչաց քոց երթալոյ՝ երթիցես. եւ ետ նմա դահճապետն նպարակս եւ պարգեւս, եւ արձակեաց։
Մի՛ երկնչիք յերեսաց արքային Բաբելացւոց յորմէ զարհուրեալ էիք յերեսաց նորա. մի՛ երկնչիք ի նմանէ, ասէ Տէր. զի ընդ ձեզ եմ ես ի փրկել զձեզ, եւ ապրեցուցանել ի ձեռաց նոցա.