29 Ի ձայնէ հեծելոց եւ ի գրկալիր աղեղանց խուսեաց աշխարհն ամենայն, եւ սորեցին յայրս,՝՝ եւ թաքեան յանտառս, եւ ելին ի քարանձաւս. ամենայն քաղաքք լքան եւ ոչ բնակէր ի նոսա մարդ։
Զի ի միոջէ բարբառոյ հազարք փախիցեն, եւ ի բարբառոյ հնգից բազումք փախիցեն. մինչեւ մնասջիք իբրեւ զձող ցցեալ ի վերայ լերին, եւ իբրեւ զկոթող կանգնեալ ի վերայ բլրոյ։
Ահաւասիկ ես առաքեմ ձկնորսս բազումս, ասէ Տէր, եւ որսասցեն զնոսա. եւ յետ այնորիկ առաքեցից որսորդս բազումս, եւ որսասցեն զնոսա ի վերայ ամենայն լերանց եւ ի վերայ ամենայն բլրոց եւ ի ծակուց վիմաց։
Եւ խրամատեցաւ քաղաքն, եւ ամենայն արք պատերազմօղք փախեան, եւ ելին ի քաղաքէ անտի ի գիշերի ընդ ճանապարհ դրանն ընդ պարիսպ եւ ընդ պատուհան՝՝, ընդ կողմն պարտիզին արքունի, եւ Քաղդէացիքն շուրջ զքաղաքաւն էին. եւ գնացին ընդ ճանապարհ Արաբացւոց։
աղեղնաւորք եւ տիգաւորք, ազգ ժպիրհ եւ անողորմ. ձայն նորա իբրեւ զձայն ծովու յարուցելոյ. կառօք եւ երիվարօք ճակատեսցի, եւ լաստեսցի իբրեւ զհուր՝՝ ի պատերազմ ի վերայ քո, դուստր Սիոնի։
Տեսի զՏէր զի կայր ի վերայ սեղանոյ, եւ ասէ. Բախեա զսեղանդ, եւ շարժեսցին դրանդիք, եւ կտրեա արկ ի գլուխս ամենեցուն. եւ զմնացորդս նոցա սրով կոտորեցից, եւ մի՛ ապրեսցէ ի նոցանէն փախուցեալն, եւ մի՛ զերծցի ի նոցանէ զերծեալն։