առ ի լնուլ բանին Տեառն ի բերանոյ Երեմիայի, մինչեւ ընկալաւ երկիրն զշաբաթս իւր. եւ շաբաթանալով զամենայն աւուրս աւերածոյն իւրոյ, շաբաթացաւ ի կատարումն ամացն եւթանասնից։
Եւ դու ըստ բազում գթութեան եւ ողորմութեան քում ոչ թողեր զնոսա մինչեւ ի սպառ, եւ ոչ մերժեալ հեռացուցեր զնոսա ի քէն. զի դու հզօր ես գթած եւ ողորմած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ։
եւ մնասցէ ի նմա խոզան. եւ կամ իբրեւ զպտուղս՝՝ ձիթենւոյ երկուս կամ երիս ի բարձրութեան ծայրիցն, կամ չորք կամ հինգ յոստսն մնայցեն. այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի։
Զի ընդ քեզ եմ ես, ասէ Տէր, ի փրկել զքեզ. զի արարից նուազութիւն ի մէջ ազգաց՝ յորս ցրուեցից զքեզ անդր, եւ քեզ ոչ արարից վախճան. եւ խրատեցից զքեզ իրաւամբք, եւ քաւելով ոչ քաւեցից զքեզ։
Եւ դու մի՛ երկնչիր, ծառայ իմ Յակոբ, ասէ Տէր, զի ես ընդ քեզ եմ. թէ արարից վախճան ամենայն ազգաց՝ ուր ցրուեցի զքեզ անդր, այլ քեզ ոչ արարից վախճան. եւ խրատեցից զքեզ յիրաւունս, եւ քաւելով ոչ քաւեցից՝՝ զքեզ։
Եւ եղեւ մինչդեռ մարգարէանայի՝ մեռաւ Փաղտիա որդի Բանեայ. անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, եւ ի ձայն մեծ աղաղակեցի, եւ ասեմ. Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, Ադոնայի Տէր, զի ի կատարած հասուցեր զմնացորդս Իսրայելի։
Եւ ես՝ մինչդեռ էին յերկրի թշնամեաց իւրեանց, ոչ անտես արարի զնոսա, եւ ոչ տաղտկացայ նոքօք առ ի սատակելոյ զնոսա՝ ցրել զուխտ իմ որ ընդ նոսա. զի ես եմ Տէր Աստուած նոցա.
Արծաթ նոցա եւ ոսկի մի՛ կարասցեն փրկել զնոսա յաւուր բարկութեան Տեառն, եւ հրով նախանձու նորա մաշեսցի ամենայն երկիր. զի վախճան եւ տագնապ՝՝ արասցէ ի վերայ ամենայն բնակչաց երկրի։