Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ՝ Ոչ տեսցէ Աստուած զճանապարհս մեր։
Կոծ առէք ի վերայ լերանց, եւ ձայնս ի վերայ բլրոց անապատի. ողբացէք, քանզի պակասեցին առ ի չգոյէ մարդկան անցաւորաց, եւ ոչ լուան զձայնս ստացուածոց՝՝. ի թռչնոց երկնից մինչեւ ցանասունս յիմարեցան եւ՝՝ գնացին։
Եւ խռովեսցին յերեսաց իմոց ձկունք ծովու եւ թռչունք երկնից եւ գազանք դաշտաց, եւ ամենայն սողունք երկրի, եւ ամենայն մարդիկ որ ի վերայ երեսաց երկրի. լերինք պատառեսցին, եւ ձորք տապալեսցին, եւ ամենայն պարիսպք երկրին կործանեսցին։
Վասն այնորիկ սուգ առցէ երկիր, եւ նուաղեսցի ամենայն բնակչօք իւրովք, եւ գազանօք անապատի, եւ սողնովք երկրի՝՝, եւ թռչնովք երկնից. եւ ձկունք ծովու պակասեսցին։