Եւ եկն Եսայի մարգարէ առ արքայն Եզեկիա եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ ասեն արքդ այդոքիկ, եւ ուստի՞ եկեալ են առ քեզ։ Եւ ասէ Եզեկիա. Յերկրէ հեռաստանէ եկին առ իս ի Բաբելոնէ։
Զի ահաւասիկ ես միախուռն կոչեցից զամենայն թագաւորութիւնս՝՝ թագաւորութեանց ի հիւսիսոյ երկրէ, ասէ Տէր. եկեսցեն եւ արկցեն զիւրաքանչիւր աթոռ ի վերայ սեմոց դրանցն Երուսաղեմի, եւ ի վերայ ամենայն պարսպաց նորա շուրջանակի, եւ ի վերայ ամենայն քաղաքաց Հրէաստանի։
Եւ եղեւ յորժամ առաւ Երուսաղէմ յամին իններորդի Սեդեկեայ արքայի Յուդայ յամսեանն տասներորդի, եկն եհաս Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց, ինքն եւ ամենայն զօրք իւր յԵրուսաղէմ, եւ պաշարեցին զնա։
Զի ահաւասիկ ես ածից ի վերայ ձեր ազգ ի հեռաստանէ, տունդ Իսրայելի, ասէ Տէր, ազգ որ առաջին, ազգ որ յաւիտենից, ազգ որոյ ոչ լսիցես զլեզու նորա, եւ ոչ իմանայցես զխօսս նորա։
Վասն այնորիկ եհար զնոսա առեւծ յանտառէ, եւ գայլ մինչեւ ի տունս նոցա՝՝ սատակեաց զնոսա. զարթեաւ ինձ ի վերայ քաղաքաց նոցա, եւ ամենեքեան որ ելանիցեն ի նոցանէ՝ անկցին գէշ. զի յաճախեցին զամպարշտութիւնս իւրեանց, զօրացան յապստամբութեան իւրեանց։
աղեղնաւորք եւ տիգաւորք, ազգ ժպիրհ եւ անողորմ. ձայն նորա իբրեւ զձայն ծովու յարուցելոյ. կառօք եւ երիվարօք ճակատեսցի, եւ լաստեսցի իբրեւ զհուր՝՝ ի պատերազմ ի վերայ քո, դուստր Սիոնի։
Ընդ աջմէ իւրմէ ելին նմա հմայքն ի վերայ Երուսաղեմի, արկանել պատնէշ, բերանալիր գոչել, բարձրացուցանել զձայն աղաղակի. արկանել խից ի վերայ դրանց նորա, եւ արկանել հող եւ շինել նետակալս։