28 Եւ նստաւ Երեմիա ի սրահի բանտին, մինչեւ ի ժամանակն յորում առաւն Երուսաղէմ։
Որ սուրբ է ձեռօք եւ ամբիծ սրտիւ, որ ոչ առ զնանրութիւնս յանձն իւր, եւ ոչ երդուաւ նենգութեամբ ընդ ընկերի իւրում՝՝։
Եւ եղեւ բան Տեառն առ Երեմիա երկրորդ անգամ, եւ նա կայր տակաւին կապեալ ի սրահի բանտին, եւ ասէ.
Հրաման ետ արքայ Սեդեկիա, եւ արկին զնա ի տուն բանտի՝՝. եւ տային նմա աւուրն նկանակ մի հաց արտաքուստ ի հացարարացն, մինչեւ հատաւ ամենեւին հաց ի քաղաքէն. եւ նստաւ Երեմիա ի սրահի բանտին։
Եւ ձգեցին զնա պարանօքն, եւ հանին զնա ի գբոյ անտի. եւ նստաւ Երեմիա ի սրահի բանտին։
Եւ եկին ամենայն իշխանքն առ Երեմիա, եւ հարցին ցնա. եւ պատմեաց նոցա զամենայն բանսն զոր պատուիրեաց նմա թագաւորն, եւ լռեցին ի նմանէ զի ոչ ել ի վեր բանն։
Եւ առաքեցին Նաբուզարդան դահճապետ եւ Նաբուսազաբան ներքինապետ, եւ Ներգեղսարասար, Ռաբմագ, եւ ամենայն մեծամեծք արքային Բաբելացւոց,
եւ առին զԵրեմիա ի բանտէ անտի, եւ ետուն ցԳոդողիա որդի Աքիկամայ՝ որդւոյ Սափանայ, եւ հանին՝՝ զնա ի տունն, եւ անդ նստէր ի մէջ ժողովրդեան։
Եւ առ Երեմիա եղեւ բան Տեառն մինչ էր ի նեղութեանն ի սրահի բանտին, եւ ասէ.
հալածանաց, չարչարանաց, որպիսիք եղեն ինձ յԱնտիոք եւ յԻկոնիոն եւ ի Լիւստրոս, որպիսի՛ հալածանաց համբերի, եւ յամենայնէ փրկեաց զիս Տէր։