եւ առ երկիւղի եւ ամօթոյ մարդկան յայտնիցեն եւ կործանեսցին. իսկ որ յուսացեալ է ի Տէր՝ ուրախ լիցի։ Ամպարշտութիւն առն՝ ածէ գայթակղութիւն, եւ որ յուսա ի Տէր՝ ապրեսցի։՝՝
Յումէ՞ զանգիտացեալ զարհուրեցար, զի ստեցեր ինձ եւ ոչ յիշեցեր զիս, եւ ոչ ածեր զմտաւ եւ ոչ եդիր ի սրտի քում. եւ ես տեսի զքեզ եւ անտես արարի. ես այն եմ որ յաւիտենիցն եմ՝՝, եւ դու յինէն ոչ զանգիտեցեր։
Ահաւադիկ ամենայն կանայք որ մնացեալ են ի տան թագաւորիդ Յուդայ, հանցին առ իշխանս արքային Բաբելացւոց. եւ նոքա ասիցեն. Խաբեցին զքեզ եւ յաղթեցին քեզ արք խաղաղարարք, եւ արկցեն ի գայթակղութիւն զոտս քո, եւ դարձցին ի քէն՝՝։
Եւ զմնացորդս ժողովրդեանն որ մնացին ի քաղաքին, եւ զանկեալսն որ անկան ի նա, եւ զսինլքորսն ժողովրդեանն որ մնացին, խաղացոյց Նաբուզարդան դահճապետ ի Բաբելոն։
Եւ եղեւ իբրեւ զուարթացան սիրտք իւրեանց, ասեն. Կոչեցէք զՍամփսոն ի տանէ բանտին՝՝, եւ խաղասցէ առաջի մեր։ Եւ կոչեցին զՍամփսոն ի տանէ բանտին, եւ խաղային նովաւ՝՝. եւ կացուցին զնա ի մէջ երկուց սեանցն։
Եւ աղաղակեաց վաղվաղակի առ պատանեակն կապարճակիր իւր եւ ասէ ցնա. Մերկեա զսուր քո եւ սպան զիս. գուցէ ասիցեն թէ կին սպան զնա։ Եւ խոցեաց զնա պատանին իւր, եւ մեռաւ Աբիմելէք։
Եւ ասէ Սաւուղ ցկապարճակիրն իւր. Մերկեա զսուր քո եւ խոցեա զիս նովաւ. գուցէ գայցեն անթլփատքն եւ խոցոտիցեն զիս, եւ խաղայցեն զինեւ։ Եւ ոչ կամեցաւ կապարճակիրն, քանզի երկեաւ յոյժ։ Եւ ա՛ռ Սաւուղ զսուսերն իւր եւ անկաւ ի վերայ նորա։