14 Եւ զայրացան իշխանքն ի վերայ Երեմիայի, գան հարին եւ ետուն զնա ի տուն բանտի, յապարանս Յովնաթանու դպրապետի. քանզի զնորա ապարանսն արարին բանտ։
Եւ առաքեցի առ նա եւ ասեմ. Ոչ ուստեք են բանքդ այդ զոր դու խօսիս, այլ քեզէն ի սրտէ քումմէ դու ասես զայդ։
Ծագեա զողորմութիւնս քո ոյք ճանաչեն զքեզ, զարդարութիւնս քո որ ուղիղ են սրտիւք։
Վա՜յ ձեզ յորժամ բարի ասիցեն զձէնջ ամենայն մարդիկ, զի այդպէս առնէին սուտ մարգարէիցն հարք նոցա։
ունիցիք բարս քաղցունս, զի որով չարախօսիցեն զձէնջ յամօթ լիցին որք բամբասեն զձեր բարւոք գնացս ի Քրիստոս։