Եւ վասն բանին զի ստրջացաւ արքայ յերեսաց Տեառն եւ երթայր լալով, եւ՝՝ պատառեաց զպատմուճան իւր եւ զգեցաւ քուրձ ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զՆաբովթ Յեզրայելացի՝՝, եւ գնայր կորակոր։
Եւ եմուտ Եղիակիմ Քեղկեայ որ հազարապետն էր, եւ Սովմնաս հրովարտակաց դպիր, եւ Յովաք Ասափայ յիշատակաց դպիր առ Եզեկիա՝ զօձիս պատառեալ, եւ պատմեցին նմա զբանս Ռափսակայ։
Եւ եղեւ իբրեւ լուան զամենայն զպատգամսն, խորհեցան իւրաքանչիւր ընդ ընկերի իւրում՝՝, եւ ասեն ցԲարուք. Պատմելով պատմեսցուք արքայի զամենայն զբանսդ զայդոսիկ։
Տէր, աչք քո ի հաւատս՝՝. տանջեցեր զնոսա, եւ նոցա ոչ ցաւեաց. վախճանեցեր զնոսա, եւ ոչ կամեցան ընդունել զխրատ. կարծրացուցին զերեսս իւրեանց քան զվէմ, եւ ոչ կամեցան դառնալ։