Եւ ասէ ցնա Եղիսէ. Ո՞չ սիրտ իմ գնաց յորժամ դարձաւ այրն ի կառաց անտի ընդ առաջ քո. եւ արդ առեր զարծաթն եւ զհանդերձսն՝ ի ձիթենիս եւ յայգիս եւ յարջառս եւ յոչխարս եւ ի ծառայս եւ յաղախնայս՝՝։
եւ մի՛ շինիցէք տունս, եւ մի՛ սերմանիցէք սերմանս, եւ մի՛ տնկէք այգիս. այլ ի վրանս բնակիցէք զամենայն աւուրս ձեր, զի կայցէք աւուրս բազումս յերկրիդ յորում շրջիցիք դուք ի դմա։