Եւ եկաց յաղօթս Եզեկիա առաջի Տեառն եւ ասէ. Տէր Աստուած Իսրայելի որ նստիս ի քերովբէս, դու ես միայն Աստուած յամենայն թագաւորութիւնս երկրի. դու արարեր զերկինս եւ զերկիր։
Դու ես նոյն ինքն Տէր Աստուած միայն, դու արարեր զերկինս եւ զերկինս երկնից եւ զամենայն կարգս նորա, եւ զերկիր եւ զամենայն կարգս նորա, եւ զամենայն ինչ որ է ի նմա, զծով եւ զամենայն որ է ի նմա. եւ դու կենդանացուցեր զամենեսեան. եւ քեզ երկրպագեն զօրք երկնից, եւ զքեզ փառաւորեն երկինք երկնից.
Զի զվեց օր արար Տէր Աստուած զերկինս եւ զերկիր, եւ զծով եւ զամենայն որ ի նոսա, եւ հանգեաւ յաւուրն եւթներորդի. վասն այնորիկ օրհնեաց Տէր զօրն եւթներորդ եւ սրբեաց զնա։
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած՝ որ արար զերկինս եւ կանգնեաց զնա, որ հաստատեաց զերկիր եւ որ ի նմա, որ ետ շունչ մարդկան որ ի վերայ նորա, ոգի ամենեցուն որ կոխեն զնա։
Եւ ասեմ. Ո՜վ, որ եսդ Տէր Տէր, ահա մարգարէքն ասեն նոցա թէ՝ Ոչ տեսջիք զսուր, եւ սով ոչ եղիցի ի միջի ձերում, զի ճշմարտութիւն եւ խաղաղութիւն տացի ի վերայ երկրի, եւ՝՝ ի տեղւոջդ յայդմիկ։
Հարց վասն մեր զՏէր, զի Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց եհաս ի վերայ մեր. թերեւս արասցէ Տէր ի վերայ մեր ըստ ամենայն իւրոցն սքանչելեաց, եւ դարձուսցէ ի մէնջ։
Ես արարի զերկիր եւ զմարդիկ եւ զանասուն, եւ որ ինչ ի վերայ երեսաց երկրի՝ զօրութեամբ իմով մեծաւ եւ բազկաւ իւրով բարձու. եւ տաց զնա ում եւ կամ իցէ առաջի աչաց իմոց։
Եւ եղեւ մինչդեռ մարգարէանայի՝ մեռաւ Փաղտիա որդի Բանեայ. անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, եւ ի ձայն մեծ աղաղակեցի, եւ ասեմ. Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, Ադոնայի Տէր, զի ի կատարած հասուցեր զմնացորդս Իսրայելի։
Եւ եղեւ ի կոտորելն զնոսա՝ հայեցայ եւ տեսի՝՝, եւ անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, աղաղակեցի եւ ասեմ. Վա՜յ ինձ, Ադոնայի Տէր, ջնջե՞ս դու աւադիկ զմնացորդս տանդ Իսրայելի, ի հեղուլ զսրտմտութիւն քո ի վերայ Երուսաղեմի։