Եւ եղեւ ի վաղիւ անդր եւ ասէ երէցն ցկրտսերն. Ահա ննջեցի ես երէկ ընդ հօր իմում. արբուսցուք նմա գինի եւ ի գիշերիս յայսմիկ, եւ մուտ ննջեա ընդ նմա, եւ յարուսցուք զաւակ ի հօրէ մերմէ։
եւ ակնկորեցին յօրինաց քոց, եւ ոչ յիշեցին զսքանչելիս քո զոր արարեր դու ընդ նոսա. այլ խստացուցին զպարանոցս իւրեանց, եւ դարձուցին զթիկունս իւրեանց. եւ կամեցան դառնալ ի ծառայութիւն անդրէն յԵգիպտոս. այլ դու, Տէր՝՝ Աստուած մեր, գթած ես եւ ողորմած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ, եւ ոչ ի սպառ մերժեցեր զնոսա։
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
Եւ մեծամեծք նոցա առաքեցին զերիտասարդս իւրեանց զջրոյ. եկին ի ջրհորս, եւ ոչ գտին ջուր, դարձուցին ունայն զամանս իւրեանց. ամաչեցին, յամօթ եղեն եւ ծածկեցին զգլուխս իւրեանց։
Առ դու քեզ քարտէս մատենի, եւ գրեա ի նմա զամենայն զբանս զոր հրաման ետու քեզ ի վերայ Իսրայելի եւ ի վերայ Յուդայ եւ ի վերայ ամենայն ազգաց՝ յօրէ յորմէ խօսեցայ ես ընդ քեզ, յաւուրցն Յովսեայ արքայի Յուդայ եւ մինչեւ ցայսօր.
եւ ոչ ասացին ի սիրտս իւրեանց. Երկիցուք ի Տեառնէ Աստուծոյ մերմէ, որ տայ մեզ զանձրեւ զկանուխ եւ զանագան, ըստ ժամանակի լրութեան հրամանի հնձոց, եւ պահեսցէ զմեզ՝՝։
Տէր, աչք քո ի հաւատս՝՝. տանջեցեր զնոսա, եւ նոցա ոչ ցաւեաց. վախճանեցեր զնոսա, եւ ոչ կամեցան ընդունել զխրատ. կարծրացուցին զերեսս իւրեանց քան զվէմ, եւ ոչ կամեցան դառնալ։
Յամօթ եղե՞ն զի պակասեցան. եւ ոչ որպէս ամաչեցեալք ամաչեցին, եւ զանարգանս իւրեանց ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ի կործանումն իւրեանց՝՝, եւ ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց սատակեսցին, ասէ Տէր։
Ամաչեսցե՞ն զի արարին զպղծութիւն. սակայն եւ այնպէս ոչ ամաչեցին ամօթով, եւ զպատկառանս ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ընդ անկեալսն, ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց եւ տկարասցին՝՝, ասէ Տէր։
Եւ արգելի ի ձէնջ զանձրեւ երիւք ամսովք յառաջ քան զկութս. ի մի քաղաք տեղացի, եւ ի միւս քաղաք ոչ տեղացի. մի վիճակ թացից, եւ ի միւսն յորում ոչ տեղացից ցամաքեսցի։
Այլ Տէր արդար է ի միջի նորա. եւ ոչ արասցէ անիրաւութիւն. ընդ առաւօտս կանխաւ տացէ զիրաւունս իմ ի լոյս, եւ ոչ թաքիցէ. եւ ոչ ծանիցէ զանիրաւութիւն ի պահանջել,
Եւ ածից սուր ի վերայ երկրի՝՝, եւ ի վերայ ցորենոյ եւ ի վերայ գինւոյ եւ ի վերայ իւղոյ, եւ ի վերայ ամենայն բուսոյ երկրի եւ ի վերայ մարդկան եւ ի վերայ անասնոյ, եւ ի վերայ ամենայն վաստակոց ձեռաց։