17 Ի ժամանակին յայնմիկ կոչեսցեն զԵրուսաղէմ աթոռ Տեառն. եւ ժողովեսցին ամենայն ազգք յանուն Տեառն յԵրուսաղէմ. եւ ոչ եւս գնասցեն զհետ խորհրդոց սրտից իւրեանց չարաց։
Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
Եւ զայլազգիսն որ եկեալ յեցեալ իցեն ի Տէր՝ ծառայել նմա եւ սիրել զանուն նորա, լինել նմա ի ծառայս եւ յաղախնայս, եւ՝՝ զամենեսեան ոյք պահիցեն զշաբաթս իմ եւ ոչ պղծիցեն, եւ կայցեն յուխտին իմում.
Եւ ածցեն զեղբարս իւրեանց՝՝ յամենայն ազգաց պատարագ Տեառն, հեծեալս կառօք՝ հանդերձ պալարակապ երիվարօք հովանոցօք ի սուրբ քաղաքն Երուսաղէմ՝՝, ասէ Տէր, որպէս մատուցին ինձ որդիքն Իսրայելի զպատարագս իւրեանց սաղմոսիւք ի տան Տեառն։
եւ ոչ լուան, եւ խոտորեցուցին զլսելիս իւրեանց, եւ գնացին այր ըստ յօժարութեան սրտից իւրեանց ի չարիս. եւ ածից ի վերայ նոցա զամենայն բանս ուխտիս այսորիկ զոր պատուիրեցի նոցա առնել եւ ոչ արարին։
Եւ եղիցի եթէ ուսանելով ուսանիցին զճանապարհ ժողովրդեան իմոյ, երդնուլ յանուն իմ թէ՝ Կենդանի է Տէր, որպէս ուսուցին զժողովուրդ իմ երդնուլ ի Բահաղ, եւ շինեսցին ի մէջ ժողովրդեան իմոյ։
Տէր, զօրութիւն իմ եւ օգնութիւն իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց. առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ի ծագաց երկրէ եւ ասասցեն. Որպէս սուտ գործէին հարքն մեր կուռս,՝՝ եւ ոչ գոյր օգուտ ի նոցանէ։
Եւ ես ասեմ. Եղիցի, Տէր։ Զի՝՝ կարգեցից զքեզ յորդիս, եւ տաց քեզ զերկիրն ընտիր, ժառանգութիւն անուանի Աստուծոյ ամենակալի՝՝ ազգաց. եւ ասացի թէ՝ Հայր կոչեսցես զիս, եւ ոչ եւս դառնայցես յինէն։
Այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց՝ Աստուած Իսրայելի. Դարձեալ ասասցեն զբանս զայս յերկրին Յուդայ եւ ի քաղաքս նորա, յորժամ դարձուցից զգերութիւնս նորա, օրհնեալ է Տէր յարդար եւ ի սուրբ լերին իւրում։
Եւ եղիցի ինձ յուրախութիւն եւ յօրհնութիւն՝՝ եւ ի մեծարանս առաջի ամենայն ժողովրդոց երկրի, որք լսիցեն զամենայն բարութիւնս զոր ես արարից դոցա. եւ երկիցեն եւ դառնայցեն ի վերայ ամենայն բարութեանցն, եւ ի վերայ ամենայն խաղաղութեանցն զոր ես արարից դոցա։
Եւ ի վերոյ քան զհաստատութիւնն որ ի վերայ գլխոց նոցա, իբրեւ զտեսիլ ական շափիղայ, նմանութիւն աթոռոյ ի վերայ նորա, եւ ի վերայ աթոռոյն՝՝ նմանութիւն կերպարանաց մարդոյ։
եւ ասէ ցիս. Որդի մարդոյ, տեսե՞ր զտեղի՝՝ աթոռոյ իմոյ եւ զտեղի հետոց ոտից իմոց, որովք բնակեսցէ անուն իմ ի մէջ տանն՝՝ Իսրայելի յաւիտեան, եւ մի՛ եւս պղծեսցեն տունն Իսրայելի զանուն իմ սուրբ, ինքեանք եւ առաջնորդք իւրեանց պոռնկութեամբ իւրեանց եւ սպանութեամբք իշխանացն որ ի մէջ նոցա.
եւ լինիցի այն ձեզ ի ծոպսն, եւ տեսանիցէք զայն եւ յիշիցէք զամենայն զպատուիրանս Տեառն առնել զնոսա. եւ ոչ խոտորիցիք զկնի մտաց եւ աչաց ձերոց, որով դուքն պոռնկիք զկնի նոցա.
Եւ լինէր իբրեւ մեռանէր դատաւորն, դառնային միւսանգամ եղծանել առաւել քան զհարս իւրեանց, երթալ զհետ աստուածոց օտարաց, պաշտել զնոսա եւ երկիր պագանել նոցա. եւ ոչ ընկեցին ի բաց զարուեստս իւրեանց, եւ ոչ հատան ի խիստ ճանապարհաց իւրեանց։