Եւ ի բաց եբարձ Յովսիաս զամենայն գարշելիս յամենայն երկրէ, որ էր որդւոցն Իսրայելի. եւ արար ամենայն գտելոցն յԵրուսաղէմ եւ՝՝ յԻսրայելի ծառայել Տեառն Աստուծոյ իւրեանց. զամենայն աւուրս իւր ոչ խոտորեցաւ ի հետոց Տեառն Աստուծոյ հարցն իւրոց։
Եւ ասէ Տէր. Մերձ է առ իս ժողովուրդս այս բերանով իւրով, եւ շրթամբք իւրեանց պատուեն զիս. եւ սրտիւք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի են յինէն. զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն զպատուէրս մարդկան եւ զվարդապետութիւնս՝՝։
դարձան յանիրաւութիւնս հարցն իւրեանց առաջնոց, որք ոչ կամեցան լսել բանից իմոց. եւ ահաւադիկ երթան զհետ աստուածոց օտարաց ծառայել նոցա. եւ ցրեցին տունն Իսրայելի եւ տունն Յուդայ զուխտն իմ, զոր ուխտեցի ընդ հարս նոցա։
Հարի զձեզ տապով եւ արկի զձեւք դալուկն. եւ յաճախեցէք ի պարտէզս ձեր եւ յայգիս եւ ի թզենիս ձեր եւ ի ձիթենիս, եւ եկեր թրթուր՝՝. սակայն եւ այնպէս ոչ դարձարուք առ իս, ասէ Տէր։