Եւ դու, Պասքովր, եւ ամենայն բնակիչք տան քո, երթիջիք գերի ի Բաբելոն, երթիցես եւ անդ մեռանիցիս, եւ անդ թաղեսցիս, դու եւ ամենայն բարեկամք քո, որոց մարգարէացարն ստութիւն։
Զի ոչ առաքեցի զնոսա, ասէ Տէր, եւ նոքա մարգարէանան յանուն իմ սուտ առ ի կորուսանելոյ զձեզ. եւ կորիցէք դուք եւ մարգարէքդ, որ մարգարէանան ձեզ տարապարտուց ստութեամբ։՝՝
Եւ ասէ Անանիա առաջի ամենայն ժողովրդեանն. Այսպէս ասէ Տէր. Այդպէս խորտակեցից զլուծ Նաբուքոդոնոսորայ արքայի Բաբելացւոց յետ երկուց ամաց՝՝ աւուրց ի պարանոցէ ամենայն ազգաց։ Եւ գնաց Երեմիա մարգարէ զճանապարհս իւր։
Վասն զի գործեցին զանօրէնութիւնս յԻսրայելի, եւ շնային ընդ կանայս քաղաքայնոց իւրեանց. եւ խօսէին պատգամս յանուն իմ սուտ, զոր ոչ հրամայեցի նոցա. եւ ես ինձէն իրագէտ եւ վկայ եմ, ասէ Տէր։
Մարգարէքն տեսին քեզ տեսիլս զուր տարապարտուց եւ անօգուտ. եւ ոչ յայտնեցին քեզ զանիրաւութիւնս քո, զի դարձ լիցի քեզ ի գերութենէ քումմէ. այլ պատմեցին քեզ առեղծուածս սնոտի, եւ մերժումն ի տեղւոջէ իւրմէ։
Փոխանակ զի խոտորէիք զսիրտ արդարոյն անիրաւութեամբ՝՝ եւ իմ ոչ էր թիւրեալ զնա. եւ զօրացուցանէիք զձեռս անօրինին՝ չդառնալ ամենեւին յանօրէնութենէ իւրմէ, եւ՝՝ ի ճանապարհաց իւրոց չարաց եւ կեալ։
եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ մարգարէիցն որ տեսանէին ստութիւնս եւ խօսէին սնոտիս. ի խրատու ժողովրդեան իմոյ մի՛ կացցեն, եւ մի՛ ի գիրս տանն Իսրայելի գրեսցին, եւ յերկիրն Իսրայելի մի՛ մտցեն. եւ ծանիցեն թէ ես եմ Ադոնայի Տէր։
Եւ եղիցի թէ մարգարէանայցէ ոք տակաւին, եւ ասասցեն ցնա հայր եւ մայր իւր որ ծնան զնա. Մի՛ կեցջիր, զի սուտ խօսեցար յանուն Տեառն. եւ խափանեսցեն զնա հայր եւ մայր նորա որ ծնան զնա՝ ի մարգարէանալոյն։
Եւ եթէ աղաչեսցէ զքեզ եղբայր քո առ ի հօրէ կամ՝՝ առ ի մօրէ քումմէ, կամ ուստր քո, կամ դուստր քո, կամ կին ծոցոյ քո, կամ բարեկամ հանգոյն անձին քո, գաղտ եւ ասիցէ. Երթիցուք պաշտեսցուք զաստուածս օտարս զորս ոչ ճանաչիցես դու եւ հարք քո,