15 Զի ոչ առաքեցի զնոսա, ասէ Տէր, եւ նոքա մարգարէանան յանուն իմ սուտ առ ի կորուսանելոյ զձեզ. եւ կորիցէք դուք եւ մարգարէքդ, որ մարգարէանան ձեզ տարապարտուց ստութեամբ։՝՝
Եւ եղեւ ի խօսելն նորա ասէ ցնա. Միթէ խորհրդակի՞ց թագաւորի ետուն զքեզ. զգոյշ լեր՝ գուցէ տանջեսցիս։ Եւ լռեաց մարգարէն, եւ ասէ. Գիտեմ զի խորհի Տէր ի վերայ քո եղծանել զքեզ. վասն զի արարեր զայդ, եւ ոչ անսացեր խրատուս իմում։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Սուտ մարգարէանան մարգարէքն յանուն իմ. ոչ առաքեցի զնոսա, եւ ոչ պատուիրեցի նոցա, եւ ոչ խօսեցայ ընդ նոսա. զի տեսիլս սուտս, եւ ըղձութիւնս եւ հմայս, եւ զկամս սրտից իւրեանց մարգարէանան նոքա ձեզ։
Եւ դու, Պասքովր, եւ ամենայն բնակիչք տան քո, երթիջիք գերի ի Բաբելոն, երթիցես եւ անդ մեռանիցիս, եւ անդ թաղեսցիս, դու եւ ամենայն բարեկամք քո, որոց մարգարէացարն ստութիւն։
Վասն այնորիկ այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց ի վերայ մարգարէիցն. Ահաւադիկ ես ջամբեցից դոցա ցաւս, եւ արբուցից դոցա ջուր դառնութեան. զի ի մարգարէիցն Երուսաղեմի ել պղծութիւն ընդ ամենայն երկիր։
Ահաւադիկ ամենայն կանայք որ մնացեալ են ի տան թագաւորիդ Յուդայ, հանցին առ իշխանս արքային Բաբելացւոց. եւ նոքա ասիցեն. Խաբեցին զքեզ եւ յաղթեցին քեզ արք խաղաղարարք, եւ արկցեն ի գայթակղութիւն զոտս քո, եւ դարձցին ի քէն՝՝։
Եւ ըմբռնեցաւ գազանն եւ որ ընդ նմա սուտ մարգարէն որ առնէր զնշանսն առաջի նորա, եւ զորս մոլորեցոյց եւ ետ առնուլ՝՝ զդրոշմ գազանին, եւ զերկրպագուս պատկերի նորա. եւ կենդանւոյն արկին զնոսա՝՝ ի լիճ հրոյ այրեցելոյ ծծմբով։