7 Եւ լուան քահանայքն եւ սուտ մարգարէքն եւ ամենայն ժողովուրդն ի խօսել Երեմիայի զբանս զայսոսիկ ի տանն Տեառն։
մարգարէք սուտ մարգարէանան, եւ քահանայք ծափս հարկանեն նոցա՝՝, եւ ժողովուրդ իմ սիրեաց զայն. եւ զի՞նչ գործիցէք առ յապայ։
Առաջնորդք նորա կաշառօք դատէին, եւ քահանայք նորա վարձուք տային պատասխանի, եւ մարգարէք նորա արծաթով պատմէին զըղձութիւնս, եւ ի Տէր ապաստան լինէին եւ ասէին. Ո՞չ ապաքէն Տէր ընդ մեզ է, եւ ոչ եկեսցէ ի վերայ մեր չարիք։
Մարգարէք նորա այսակիրք, արհամարհօղք՝՝. քահանայք նորա պղծեն զսրբութիւնս, եւ ամպարշտեն յօրէնս։
Իբրեւ տեսին քահանայապետքն եւ դպիրք զսքանչելիսն զոր արար, եւ զմանկտին որ աղաղակէին ի տաճարին եւ ասէին. Օրհնութիւն Որդւոյ Դաւթի. բարկացան.
Յարուցեալ քահանայապետն եւ ամենեքին որ ընդ նմա, աղանդ սադուկեցւոց, լցան նախանձու։