Եւ վասն բանին զի ստրջացաւ արքայ յերեսաց Տեառն եւ երթայր լալով, եւ՝՝ պատառեաց զպատմուճան իւր եւ զգեցաւ քուրձ ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զՆաբովթ Յեզրայելացի՝՝, եւ գնայր կորակոր։
Թերեւս անկցի գութ ի սիրտ նոցա առաջի Տեառն, եւ դարձցին իւրաքանչիւր ի ճանապարհաց իւրեանց չարաց. զի մեծ է սրտմտութիւն եւ բարկութիւն Տեառն, զոր խօսեցաւ Տէր ի վերայ ժողովրդեանդ այդորիկ։
Եւ դու, որդի մարդոյ, արա դու քեզ հանդերձ գերութեան, եւ վարեաց ի գերութիւն զաւուրս առաջի նոցա, եւ գերեսջիր ի տեղւոջէ քումմէ յայլ տեղի առաջի դոցա, զի տեսցեն. քանզի տուն դառնացողաց են։
Եւ անօրէնն եթէ դարձցի յամենայն անօրէնութեանց իւրոց զոր արար, եւ պահիցէ զամենայն պատուիրանս իմ, եւ արասցէ արդարութիւն եւ ողորմութիւն, կելով կեցցէ, եւ մի՛ մեռանիցի։
եւ եկաց յաղօթս առ Տէր Աստուած, եւ ասէ. Ո՛վ Տէր, ո՞չ այս այն բանք են իմ մինչ էի անդէն յերկրին իմում. վասն այնորիկ աճապարեցի փախչել ի Թարսիս, զի գիտէի թէ ողորմած ես դու եւ գթած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ, եւ զղջանաս ի վերայ չարեաց։