Եւ ի դառնալ տարւոյն առաքեաց արքայն Նաբուքոդոնոսոր եւ տարաւ զնա ի Բաբելոն, հանդերձ ցանկալի սպասուք տանն Տեառն. եւ թագաւորեցոյց զՍեդեկիաս եղբայր հօր նորա ի վերայ Յուդայ յԵրուսաղէմ։
Եւ եղիցի յորժամ կատարեսցէ Տէր առնել զամենայն ինչ ի լերին Սիոնի եւ յԵրուսաղէմ, ածցէ եւ ի վերայ մեծամտին բարկութիւն, ի վերայ իշխանին Ասորեստանեայց եւ ի վերայ հպարտացեալ փառաց աչաց նորա։
Եւ կործանումն նորա եղիցի իբրեւ զբեկումն խեցեղէն անօթոյ բրտի՝ մանր խորտակելոյ, զի մի՛ ոք գտանիցէ ի նմանէ որով հուր բառնայցէ՝ կամ որով մարթիցէ առնուլ սակաւ մի ջուր։
Վա՜յ այնոցիկ որ թշուառացուցանենն զձեզ, բայց զձեզ ոչ ոք կարէ թշուառացուցանել. եւ որ արհամարհէն՝ ոչ զձեզ արհամարհէ. զի մատնեսցին ի պարտութիւն որ զձեզն արհամարհեն. եւ իբրեւ զցեց ի վերայ ձորձոց՝ այնպէս մատնեսցին ի պարտութիւն։՝՝
Եւ ի կատարել ամացն եւթանասնից՝ խնդրեցից զվրէժս ի թագաւորէն Բաբելացւոց եւ յազգէն յայնմանէ, ասէ Տէր, ըստ անօրէնութեանց նոցա, եւ յերկրէն Քաղդէացւոց. եւ եդից զնոսա յապականութիւն յաւիտենական։
Եւ ծառայեսցեն նմա ամենայն ազգք, եւ որդւոյ նորա եւ որդւոյ որդւոյ նորա, մինչեւ եկեսցէ ժամանակ բարկութեան երկրի նորա, եւ ծառայեսցեն նմա՝՝ ազգ բազումք եւ թագաւորք մեծամեծք։
Եւ ես ասեմ. Եղիցի, Տէր։ Զի՝՝ կարգեցից զքեզ յորդիս, եւ տաց քեզ զերկիրն ընտիր, ժառանգութիւն անուանի Աստուծոյ ամենակալի՝՝ ազգաց. եւ ասացի թէ՝ Հայր կոչեսցես զիս, եւ ոչ եւս դառնայցես յինէն։
Ցնծա դու եւ ուրախ լեր, դուստր Եդովմայեցւոց, որ բնակեալդ ես յերկրիդ Աւստացւոց. եկեսցէ բաժակս այս ի վերայ քո. յարիցես եւ արբցես, արբեսցիս եւ անդրէն դարձուսցես։
Ի վերայ հովուաց բարկացաւ սրտմտութիւն իմ, եւ ի վերայ գառանց այցելութիւն արարից. եւ այց արասցէ Տէր Աստուած ամենակալ խաշին իւրոյ տանն Յուդայ, եւ յարդարեսցէ զնոսա իւր իբրեւ զերիվար գեղեցիկ պատերազմի։