Եւ նստան ուտել հաց. զաչս ի վեր բարձեալ տեսին, եւ ահա ճանապարհորդք Իսմայելացիք գային ի Գաղաադէ, եւ ուղտք նոցա լի էին խնկովք, ստաշխամբ եւ ռետնիւ, եւ երթային իջուցանել յԵգիպտոս։
Եւ որ շէնն մնասցէ՝ եղիցի իբրեւ զհօտ մակաղեալ եւ իբրեւ զխաշն լքեալ, եւ եղիցի բազում ժամանակս յարօտս երէոց, եւ անդ հանգիցեն. եւ յետ բազում ժամանակաց՝ ոչ գտցի ի նմա դեղ դալար, զի ցամաքեցաւ։
Զի՞ ի ձեռն հրեշտակաց նախատեցեր զՏէր. դու ասէիր թէ՝ Բազմութեամբ կառաց իմոց ելի ի բարձրութիւն լերանց, եւ ի ծագս Լիբանանու. եւ կոտորեցի զբարձրութիւն մայրից նորա, եւ զգեղեցկութիւն նոճից նորա, եւ մտի ի բարձրութիւն կողմանց անտառին.
Եւ անասուն բազում էր որդւոցն Իսրայելի, որդւոցն՝՝ Ռուբենի եւ որդւոցն Գադայ զեղեալ յոյժ. եւ տեսին զերկիրն Յազերայ եւ զերկիրն Գաղաադու, եւ էր տեղին տեղի խաշանց։