23 Բնակեալդ ի Լիբանան, ամրացեալդ ի մէջ մայրից, հեծեծեսցես ի հասանել քեզ ցաւոց եւ երկանց իբրեւ ծննդականի։
Ահաւադիկ ես ի վերայ քո՝ որ բնակեալդ ես ի ծործորս դաշտականս Տիւրոսի, ասէ Տէր. որք ասէին. Ո՞ զարհուրեցուսցէ զմեզ, կամ ո՞ մտանիցէ ի բնակութիւնս մեր։
Զի այսպէս ասէ Տէր ի վերայ տան թագաւորիդ Յուդայ. Գաղաադ դու ես ինձ, գլուխ Լիբանանու. եթէ ոչ եդից զքեզ յաւերակ եւ ի քաղաքս չբնակեալս։
Ձայն ի շրթանց գուժեաց՝ լալոյ եւ պաղատանաց որդւոցն Իսրայելի. զի անիրաւեցան ի ճանապարհս իւրեանց եւ մոռացան զԱստուած Սուրբն՝՝ իւրեանց։
Թողին զքաղաքս եւ բնակեցան՝՝ ի քարածերպս, բնակիչք Մովաբու. եղեն իբրեւ զաղաւնիս բունեալք ի քարածերպս, ի բերանս սորոց։
Այպանութիւն քո հասոյց քեզ զայդ. լրբութիւն սրտի քո արար զքեզ ծակամուտ վիմաց, եւ առ զզօրութիւն բարձրացեալ բլրոյն քո՝՝. զի եթէ բարձրացուսցես իբրեւ զարծուի զբոյն քո, եւ անտի իջուցից զքեզ, ասէ Տէր։
Լուաք զլուր նոցա. եւ լքան ձեռք մեր, նեղութիւնք կալան զմեզ իբրեւ երկունք ծննդականի։
եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Արծուի մեծ՝ մեծաթեւ երկայնատարած լիամագիլ որ խորհեցաւ մտանել ի Լիբանան, եւ առ զընտիր ընտիր մայրիցն.
Գնացից եւ դարձայց ի տեղի իմ, մինչեւ ապականեսցին, եւ խնդրեսցեն զերեսս իմ. ի նեղութեան իւրեանց կանխեսցեն առ իս։
եւ ոչ աղաղակեցին առ իս սիրտք նոցա, այլ ողբային յանկողինս իւրեանց. եւ ի վերայ ցորենոյ եւ գինւոյ ցտէին. խրատեցան ինեւ։
Զի եթէ ծածկեսցին ի դժոխս, անտի ձեռն իմ կորզեսցէ զնոսա. եւ եթէ ելանիցեն յերկինս, եւ անտի իջուցից զնոսա։
Եթէ բարձրասցիս իբրեւ զարծուի, եւ եթէ ի մէջ աստեղաց դիցես զբոյն քո, եւ անտի իջուցից զքեզ, ասէ Տէր։
Վա՜յ որ ագահէ զագահութիւն չար տան իւրոյ, դնել ի բարձունս զբոյն իւր, կորզել ի ձեռաց չարաց՝՝։
Եւ տեսեալ զԿինեցին, ամբարձեալ զառակս իւր ասէ. Հզօր է բնակութիւն քո, եւ թէ դիցես ի քարանձաւս զբոյն քո.