Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
Եւ ես ածից զխաղաղութիւն ի վերայ իշխանաց նորա, եւ առողջութիւն նմա. մեծ է իշխանութիւն՝՝ նորա, եւ խաղաղութեան նորա չիք սահման յաթոռն Դաւթի նստցի, եւ զարքայութիւն նորա յաջողեսցէ, եւ զօրացուսցէ՝՝ զնա իրաւամբք եւ արդարութեամբ, յայսմ հետէ եւ յաւիտեանս ժամանակաց։ Նախանձ Տեառն զօրութեանց արասցէ զայս։
Զի թէ առնելով առնիցէք զբանդ զայդ, մտցեն ընդ դրունս տանդ այդորիկ թագաւորք որ նստիցին յաթոռ Դաւթի, եւ ելանիցեն ի կառս եւ յերիվարս, ինքն եւ ծառայք իւր եւ ժողովուրդ իւր։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր ի վերայ Յովակիմայ արքայի Յուդայ. Մի՛ մնասցէ նորա որ նստցի յաթոռն Դաւթի, եւ դիակունք նորա եղիցին անկեալ ի տուէ ի տօթի, եւ գիշերի ի ցուրտ.
Կաց ի դրան տանն Տեառն եւ ընթերցիր անդ զբանս զայս, եւ ասասցես. Լուարուք զբան Տեառն, ամենայն Հրէաստան որք մտանէք ընդ դրունսդ ընդ այդոսիկ երկիր պագանել Տեառն։