14 Զի շինեցեր քեզ՝՝ տուն պատշաճօղ, վերնատուն հովանոց յօրինեալ պատուհանիւք, տախտակամածս ի մայրից, ծեփեալ նաւթիւ։
եւ ասէ արքայ ցՆաթան մարգարէ. Ահաւասիկ ես բնակեալ եմ ի տան եղեւնափայտից, եւ տապանակն Աստուծոյ շրջիցի ի մէջ խորանի՝՝։
Եւ զտունն մեծ դրուագեաց մայր փայտիւք, եւ պատեաց ոսկւով սրբով, եւ քանդակեաց ի նմա արմաւենիս եւ շղթայագործս։
Վնասասէրն խնդայ ընդ կռիւ. որ բարձրացուցանէ զտուն իւր՝ խնդրէ զբեկումն։
Պատրաստեա յելս զգործս քո. եւ պատրաստեա ի դաստակերտս քո, եւ գնա դու զկնի իմ, եւ շինեսցես վերստին՝՝ զտուն քո։
Եւ ծանիցեն ամենայն ժողովուրդն Եփրեմեան եւ որ նստինն ի Սամարիա, որ հպարտութեամբ եւ ամբարտաւանութեամբ սրտից խօսեցան եւ ասեն.
Եւ յաւել ի պոռնկութիւնս իւր. եւ ետես արս նկարեալս յորմս պատկերս Քաղդէացւոց նկարեալս գրչաւ ի նկարու,
Զի երդուաւ Տէր՝՝ յանձն իւր, ասէ Տէր Աստուած զօրութեանց թէ՝ Գարշեցուցից զամենայն հպարտութիւնս Յակոբայ, եւ զաշխարհս նորա ատեցից՝՝, եւ բարձից զքաղաքս նորա ամենայն բնակչօք։
Եթէ ձե՞զ միայն իցէ ժամանակ բնակել ի տունս գմբեթեայս, եւ տունդ իմ աւեր կայ։
Զի թէ ասիցէ Եդովմ, թէ՝ Ահա կործանեցաք, դարձցուք եւ շինեսցուք զքաղաքս աւերեալս. այսպէս ասէ Տէր ամենակալ. Նոքա շինեսցեն, եւ ես կործանեցից. եւ կոչեսցին նոքա Սահմանք անօրէնութեան, եւ ժողովուրդ՝ ընդ որում տացէ պատերազմ՝՝ Տէր մինչեւ ցյաւիտեան։