Ծիւրեալ ախտիւ մեռցին, մի՛ կոծեսցին եւ մի՛ թաղեսցին, այլ խայտառակ՝՝ եղիցին ընդ երեսս երկրի. սրով անկցին եւ սովով սպառեսցին. եւ եղիցին դիակունք նոցա ի կերակուր թռչնոց երկնից եւ գազանաց երկրի։
Զի այսպէս ասէ Տէր. Ահաւադիկ ես տաց զքեզ ի գերութիւն հանդերձ ամենայն բարեկամօք քովք՝՝, եւ անկցին ի սուր թշնամեաց իւրեանց, եւ աչք քո տեսցեն. եւ զքեզ՝՝ եւ զամենայն տունդ Յուդայ տաց ի ձեռս թագաւորին Բաբելացւոց, եւ գերեսցեն զնոսա ի Բաբելոն, եւ կոտորեսցեն զնոսա սրով։
Եւ արդ ահա հասեալ է զոր՝՝ ի քաղաքս առնուլ զսա, եւ մատնեցաւ քաղաքս ի ձեռս Քաղդէացւոցն որ տան ընդ սմա պատերազմ յերեսաց սրոյ եւ սովոյ եւ մահու. որպէս եւ խօսեցար նոյնպէս եւ եղեւ, զոր դու իսկ տեսանես։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր. Դուք ոչ լուարուք ինձ կոչել արձակուրդ իւրաքանչիւր եղբօր իւրում, եւ իւրաքանչիւր մերձաւորի իւրում. ահաւասիկ ես կոչեցից ձեզ արձակուրդ, ասէ Տէր, ի սուր եւ ի սով եւ ի մահ. եւ տաց զձեզ ի ցրումն ընդ ամենայն թագաւորութիւնս երկրի։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահա զբարկութիւն եւ զսրտմտութիւն իմ հեղից ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ, ի վերայ մարդոյ եւ անասնոյ, եւ ի վերայ փայտի ագարակի, եւ ի վերայ արդեանց երկրի, բորբոքեսցի եւ ոչ շիջցի։
Եւ թողից ի նոցանէ արս թուով՝ ի սովոյ եւ ի սրոյ եւ ի մահուանէ. զի պատմեսցեն զամենայն անօրէնութիւնս նոցա ի մէջ ազգացն յորս մտանիցեն անդր, եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր։
Որդի մարդոյ, երկիր մի որ յանցանիցէ ինչ ինձ յանցանս, եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ նորա, եւ խորտակեցից զհաստատութիւն հացի նորա, եւ արձակեցից ի վերայ նորա սով, եւ բարձից ի նմանէ զմարդ եւ զանասուն։
Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Եւ եթէ զչորեսին իսկ զանհնարին վրէժսն արձակեցից, զսուր եւ զսով եւ զգազանս չարս եւ զմահ ի վերայ Երուսաղեմի՝ սատակել ի նմանէ զմարդ եւ զանասուն,
Վասն այնորիկ ասա ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Կենդանի եմ ես Տէր, եթէ ոչ որ յաւերակսն իցեն՝ սրով անկցին, եւ որ ընդ երեսս դաշտին իցեն՝ գազանաց անապատի տացին՝՝ ի կերակուր, եւ որ ընդ պարսպօքն եւ յայսր իցեն՝ մահու կոտորեցից.
Վասն այնորիկ սուգ առցէ երկիր, եւ նուաղեսցի ամենայն բնակչօք իւրովք, եւ գազանօք անապատի, եւ սողնովք երկրի՝՝, եւ թռչնովք երկնից. եւ ձկունք ծովու պակասեսցին։