եւ ընկեցին ի բաց զհաստատութիւնս իւրեանց, եւ զդաշինսն զոր կռեաց ընդ հարս նոցա, եւ զվկայութիւնս նորա զոր ուխտեաց նոցա ոչ պահեցին. եւ գնացին զհետ սնոտեաց, եւ սնոտեցան զհետ ազգացն որ շուրջ զնոքօք, յորոց պատուիրեաց նոցա Տէր չառնել ըստ նմին օրինակի։
Եւ ասէ Տէր. Մերձ է առ իս ժողովուրդս այս բերանով իւրով, եւ շրթամբք իւրեանց պատուեն զիս. եւ սրտիւք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի են յինէն. զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն զպատուէրս մարդկան եւ զվարդապետութիւնս՝՝։
Եւ յայնժամ իսկ ոչ ինչ էին ամենեքեան որ ստեղծանէին եւ դրօշէին զսնոտիսն, որ առնէին ըստ ցանկութեան իւրեանց, որք ոչ օգնիցեն նոցա. եւ վկայք դուք էք նոցա. զի ոչ տեսանեն եւ ոչ իմանան։
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
Որդի մարդոյ, եղբարք քո եւ արք գերութեան քո եւ ամենայն տունդ Իսրայելի հասեալ են ի վախճան՝՝, որոց ասացին բնակիչքն Երուսաղեմի. Ի բաց մերժեցարուք ի Տեառնէ, զի մեզ տուեալ է զերկիրդ ի ժառանգութիւն։