Ամբարձ զաչս քո յուղղութիւն՝ եւ տես. ո՞ւր ոչ թաթաւեցար. ի ճանապարհս քո նստար դու նոցա իբրեւ ագռաւ միայնացեալ թափուր՝՝. եւ պղծեցեր զերկիրդ պոռնկութեամբ քով եւ չարեօք քովք։
Ընթացարուք յայսկոյս յայնկոյս ընդ ճանապարհս Երուսաղեմի, եւ տեսէք եւ ծաներուք եւ խնդրեցէք ի հրապարակս նորա, եթէ գտանիցէք այր մի որ առնիցէ իրաւունս եւ խնդրիցէ հաւատս. եւ եղէց նոցա քաւիչ, ասէ Տէր։