27 Ցփայտն ասացին թէ՝ Հայր իմ ես դու, եւ քարին թէ՝ Դու ծնար զիս. եւ դարձուցին յիս զթիկունս եւ ոչ զերեսս իւրեանց. եւ ի ժամանակի չարեացն իւրեանց ասասցեն. Արի եւ փրկեա զմեզ։
Ընդ երեկոյս ձայն լալոյ նորա գուժեաց ի ճանապարհս իւր. յաճախեաց ի ջուրս անապատի. ըստ ցանկութեան անձին իւրոյ այսաբեկ լինէր. մատնեցաւ, եւ՝՝ ո՞ դարձուսցէ զնա. ամենեքեան որ խնդրիցեն զնա՝ ոչ աշխատեսցին. ի տառապանս նորա գտցես զնա։
Եւ առաքեաց արքայ Սեդեկիա զՅովաքազ զորդի Սեղեմեայ, եւ զՍոփոնիա որդի Մաասեայ զքահանայ առ Երեմիա մարգարէ եւ ասէ. Կաց դու յաղօթս ի վերայ մեր առ Տէր Աստուած մեր։
եւ ասեն ցԵրեմիա մարգարէ. Անկցի գութ մեր առաջի երեսաց քոց, եւ կաց յաղօթս վասն մեր առ Տէր Աստուած քո վասն մնացորդացս այսոցիկ. զի մնացաք սակաւք ի բազմաց, որպէս քո աչք տեսանեն զմեզ.
Եւ եմոյծ զիս ի ներքին սրահ տանն Տեառն, եւ ահա ի վերայ դրաց տաճարին Տեառն ընդ սեղանն եւ ընդ վանդակն՝՝ իբրեւ արք քսանեւհինգ, որոց զթիկունս ի տաճարն Տեառն դարձուցեալ էր, եւ զերեսս ընդ արեւելս, եւ երկիր պագանէին արեգական։