22 Եթէ լուասցիս բարակաւ, եւ յաճախեսցես քեզ աճառ, սակայն ծրդեալ կաս յանիրաւութիւնս քո առաջի իմ, ասէ Տէր Տէր։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՈւրիա. Նիստ այսօր աստ, եւ վաղիւ արձակեցից զքեզ։ Եւ նստաւ Ուրիա յԵրուսաղէմ յաւուր յայնմիկ, եւ ի վաղիւ անդր։
Կնքեցեր զանօրէնութիւնս իմ ի քսակի, եւ նշանակեցեր թէ ակամայ ինչ յանցեայ։
Յուսացաւ՝՝ Իսրայէլ ի Տէր յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։
Բայց միայն աչօք քովք հայեսցիս դու, եւ զհատուցումն մեղաւորաց տեսցես։
Զի աչք իմ ի վերայ ամենայն ճանապարհաց նոցա, եւ ոչ թաքեան յերեսաց իմոց, եւ ոչ ծածկեցան անիրաւութիւնք նոցա առաջի աչաց իմոց։
Մեղք Յուդայ գրեալ են գրչաւ երկաթեաւ, ադամանդեայ եղեգամբ. մածեալ է ի տախտակս սրտից նոցա, եւ յեղջեւրս սեղանոց ձերոց.
Լուա ի չարեաց զսիրտ քո, Երուսաղէմ, զի ապրեսցիս. մինչեւ ցե՞րբ գտանիցին ի քեզ խորհուրդք ցաւոց քոց՝՝։
Վասն այնորիկ այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Ո՛վ քաղաք արեանց, կաթսայ լի ժանգով, եւ ժանգն ի նմանէ ոչ պարզեցաւ. անդամ անդամ եհան ի նմանէ՝՝, եւ վիճակ ոչ անկաւ ի վերայ նորա.
Ծրար անիրաւութեանց Եփրեմ, ծածկեալ կան մեղքն նորա։
Երդնու Տէր ի վերայ հպարտութեանն Յակոբու, թէ ոչ մոռասցին ի սպառ ամենայն գործք ձեր՝՝։
Ո՞չ ապաքէն այս ամենայն ժողովեալ է առ իս, եւ կնքեալ կայ ի գանձի իմում։