Ցփայտն ասացին թէ՝ Հայր իմ ես դու, եւ քարին թէ՝ Դու ծնար զիս. եւ դարձուցին յիս զթիկունս եւ ոչ զերեսս իւրեանց. եւ ի ժամանակի չարեացն իւրեանց ասասցեն. Արի եւ փրկեա զմեզ։
եւ վարձկանք նորա ի նմա իբրեւ եզինք պարարակք, զի եւ նոքա ի փախուստ դարձան առ հասարակ, եւ ոչ հանդարտեցին. զի օր կորստեան եկն ի վերայ նոցա, եւ ժամանակ վրէժխնդրութեան։
Քանզի նա ի մէջ եղբարց զատուսցէ՝՝, ածցէ ի վերայ նորա Տէր հողմ խորշակի յանապատէ, եւ ցամաքեցուսցէ զերակս նորա, եւ աւերեսցէ զաղբեւրս նորա, սա ցամաքեցուսցէ զերկիր նորա եւ զամենայն անօթս նորա ցանկալիս՝՝։
Տացէ զքեզ Տէր ի պարտութիւն առաջի թշնամեաց քոց. ընդ մի ճանապարհ ելցես ի վերայ նոցա, եւ ընդ եւթն ճանապարհ փախիցես յերեսաց նոցա. եւ եղիցիս ցրուեալ ընդ ամենայն թագաւորութիւնս երկրի.
Եւ ցրուեսցէ զքեզ Տէր Աստուած քո՝՝ ընդ ամենայն ազգս, ի ծագաց երկրի մինչեւ ի ծագս երկրի, եւ ծառայեսցես անդ աստուածոց օտարաց, փայտից եւ քարանց, զորս ոչ գիտէիր դու եւ հարք քո։
Եւ բարկացայց դոցա սրտմտութեամբ յաւուր յայնմիկ, եւ լքից զդոսա, եւ դարձուցից զերեսս իմ ի դոցանէ, եւ եղիցին կերակուր թշնամեաց. եւ գտցեն զդոսա չարիք բազումք եւ նեղութիւնք, եւ ասասցեն յաւուր յայնմիկ. Քանզի չէ Տէր Աստուած մեր ընդ մեզ, գտին զմեզ չարիքս այսոքիկ։