Եւ ած ի վերայ նոցա զթագաւորն Քաղդէացւոց. կոտորեաց զերիտասարդս նոցա սրով ի տան սրբութեան իւրոյ, եւ ոչ խնայեաց ի Սեդեկիաս. կուսանաց նոցա ոչ ողորմեցաւ, եւ զծերս նոցա զամենեսեան մատնեաց ի ձեռս նոցա՝՝։
Եւ եղիցի ժողովուրդն իբրեւ զքահանայն, եւ ծառայն իբրեւ զտէրն, եւ աղախինն իբրեւ զտիկինն. եւ եղիցի գնօղն իբրեւ զվաճառականն, եւ փոխատուն իբրեւ զփոխառուն, եւ պարտապանն իբրեւ զպարտատէրն։
Եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր. Ահա ես լնում զամենայն բնակիչս երկրիդ այդորիկ, եւ զթագաւորս որդիս Դաւթի որ նստին յաթոռ նորա, եւ զքահանայս եւ զմարգարէս, եւ զՅուդա՝՝ եւ զամենայն բնակիչս Երուսաղեմի արբեցութեամբ։
Ծիւրեալ ախտիւ մեռցին, մի՛ կոծեսցին եւ մի՛ թաղեսցին, այլ խայտառակ՝՝ եղիցին ընդ երեսս երկրի. սրով անկցին եւ սովով սպառեսցին. եւ եղիցին դիակունք նոցա ի կերակուր թռչնոց երկնից եւ գազանաց երկրի։
եկին արք ի Սիւքեմայ եւ ի Սաղեմայ եւ ի Շամրնէ, արք ութսուն, գերծեալ զմօրուս եւ պատառեալ զհանդերձս կոծելով, եւ մաննա՝՝ եւ կնդրուկ ի ձեռս նոցա տանել ի տուն Տեառն։
եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու եւ ընդ լուսնով եւ ընդ ամենայն աստեղբք, եւ՝՝ առաջի ամենայն զօրութեանց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհետն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկիր պագանէին նոցա. ոչ կոծեսցին եւ ոչ լայցեն, այլ ի նշաւակ եղիցին՝՝ ի վերայ երեսաց երկրի.
Եւ տեսի զմեռեալս մեծամեծս եւ զփոքունս, որ կային առաջի աթոռոյն. եւ գրեանք բանային, եւ այլ գիրք բացան կենաց. եւ դատեցան մեռեալք ի գրելոցն ըստ գործոց իւրեանց։