16 Վախճանեա զնոսա, եւ եղիցի՝՝ բան քո ինձ յուրախութիւն եւ ի ցնծութիւն սրտի իմոյ. զի կոչեցեալ է անուն քո ի վերայ իմ, Տէր Աստուած Ամենակալ։
Եւ գնաց ժողովուրդն յուտել եւ յըմպել եւ առաքեցին մասն որոց ոչ գոյր՝՝. եւ առնէին ուրախութիւն մեծ, վասն զի իմացան զբանս օրինացն զոր կարդաց նոցա՝՝։
Զպատուիրանօք նորա ոչ անցից՝ զի մի՛ մեռանիցիմ, ի ծոց իմ թաքուցից զբանս նորա։
Տէր, կեցո զթագաւորն, եւ լուր մեզ յաւուր յորում կարդասցուք առ քեզ։
Միթէ իցե՞ս իբրեւ զմարդ որ ննջէ՝՝, կամ իբրեւ զայր որ ոչ կարէ ապրեցուցանել. եւ դու ի միջի մերում ես, Տէր, եւ անուն քո կոչեցեալ է ի վերայ մեր. մի՛ մոռանար զմեզ։
Եւ դու, որդի մարդոյ, լուր բանից զոր խօսիմ ընդ քեզ, մի՛ լինիր դառնացօղ իբրեւ զտուն դառնացողաց. բաց զբերան քո եւ կեր զոր ջամբեցից քեզ։
Որ ասաց թէ՝ Տուն Իսրայելի բարկացոյց զՈգի Տեառն, եթէ այս գնացք նորա իցեն, ոչ են բարւոք բանք նորա ընդ նմա, եւ ոչ ուղիղ գնացեալ է առաջի իմ ժողովուրդ իմ։