Եւ ասեմ ցՂեւտացիսն որք էին սրբեալ, եւ գային պահէին զդրունսն, եւ սրբէին յաւուր շաբաթու. եւ յայնմ հետէ ոչ պղծեցին զշաբաթսն՝՝։ Եւ յայսմ ամենայնի յիշեսցէ զիս Աստուած, եւ խնայեսցէ յիս ըստ բազում ողորմութեան իւրում։
եւ ետու կազմ բերել զամենայն փայտ ողջակիզացն յիւրաքանչիւր ժամանակս, եւ զառաջաւորսն պտղոյ իւրեանց։ Յիշեսցէ զիս Աստուած մեր յամենայն բարութիւնս արդարութեան, այն որ օրհնեալն է յաւիտեան։ Ամէն։՝՝
Յիշեսցէ Աստուած ըստ նենգութեանն Տուբիայ եւ Սանաբաղտայ՝ ոյք խորհեցան ի վերայ իմ չար, եւ ստիպէին սուտ մարգարէանալ, զի զարհուրեցուսցեն եւ երկեցուսցեն զիս՝՝։
Վա՜յ ինձ, մայր իմ, իբրեւ զո՞ ոք ծնար զիս. այր՝՝ դատափետեալ եւ ձգձգեալ ի դատաստան յամենայն երկրի. ոչ պարտիմ ինչ, եւ ոչ պարտի ոք ինչ ինձ. եւ զօրութիւն իմ պակասեաց յանիծանելեաց իմոց։
Եւ դու, Տէր, գիտացեր զամենայն խորհուրդս նոցա զինէն ի մահ. մի՛ քաւեսցես զանիրաւութիւնս նոցա, եւ զմեղս նոցա յերեսաց քոց մի՛ ջնջեսցես. եղիցի հիւանդութիւն նոցա՝՝ առաջի քո. ի ժամանակի սրտմտութեան քո արա ի նոսա։
Եւ Տէր ընդ իս էր իբրեւ զպատերազմօղ, եւ զօրացուցանէր. վասն այնորիկ հալածեցին, եւ իմանալ զհնարս ոչ կարէին. յամօթ եղեն յոյժ, զի ոչ ինչ իմացան՝՝. անարգանք նոցա յաւիտենից մի՛ մոռասցին։
Եւ ամենայն որ ոք եթող զտուն կամ զեղբարս կամ զքորս կամ զհայր կամ զմայր կամ զկին կամ զորդիս կամ զագարակս վասն անուան իմոյ՝ հարիւրապատիկ առցէ, եւ զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեսցէ։
Եւ աղաղակեաց Սամփսոն առ Տէր եւ ասէ. Տէր, Տէր զօրութեանց, յիշեա զիս. եւ զօրացո զիս զայս եւս մի նուագ, Աստուած, եւ խնդրեցից զվրէժխնդրութիւն իմ փոխանակ երկուց աչաց իմոց յայլազգեաց աստի։