7 Եւ գնացի յափն Եփրատ գետոյ, փորեցի եւ առի զսփածանելին ի տեղւոջէն ուր թաղեցի զնա անդ. եւ ահա ապականեալ էր սփածանելին, եւ ահա չէր ինչ իմիք պիտանացու։
Եւ եղեաք իբրեւ զպիղծս ամենեքեան, իբրեւ զհանդերձս ապարահից ամենայն արդարութիւն մեր. եւ թօթափեցաք իբրեւ զտերեւ ամենեքին մեք վասն անօրէնութեանց մերոց, հողմք մերժեցին զմեզ՝՝։
Զքաղաքն եւ զժողովուրդն իմ՝՝ չար՝ որք ոչ կամէին լսել բանից իմոց, որք գնան ըստ յօժարութեան սրտից իւրեանց չարաց, եւ երթան զհետ աստուածոց օտարաց ծառայել նոցա եւ երկիր պագանել. եղիցին իբրեւ զսփածանելիդ զայդ՝ որ ոչ իմիք է պիտանացու։
Եւ եղեւ յետ բազում աւուրց ասէ ցիս Տէր. Արի գնա յափն Եփրատայ, եւ առցես անտի զսփածանելին զոր հրամայեցի քեզ անդ թաքուցանել։
Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս՝ եւ ասէ.
Ամենեքեան խոտորեցան ի միասին եւ անպիտանացան. ոչ ոք է որ առնէ զքաղցրութիւն, ոչ ոք է մինչեւ ի մի։
որ երբեմն անպիտան էր քեզ, բայց արդ քեզ եւ ինձ պիտանի.