2 Եւ ստացայ սփածանելի ըստ բանին Տեառն, եւ ածի զմիջով իմով։
Լեր յուսացեալ ի Տէր յամենայն սրտէ քումմէ, եւ յիմաստութիւն քո մի՛ հպարտանար։
յայնժամ խօսեցաւ Տէր ընդ Եսայեայ որդւոյ Ամովսայ եւ ասէ. Երթ եւ ի բաց հան զքուրձդ ի միջոյ քումմէ, եւ լոյծ զհողաթափսդ յոտից քոց. եւ արար այնպէս, եւ գնայր մերկ եւ բոկ։
Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս կրկին անգամ, եւ ասէ.
Եւ դու, որդի մարդոյ, լուր բանից զոր խօսիմ ընդ քեզ, մի՛ լինիր դառնացօղ իբրեւ զտուն դառնացողաց. բաց զբերան քո եւ կեր զոր ջամբեցից քեզ։
Եւ ինքն Յովհաննէս ունէր հանդերձ ի ստեւոյ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր, եւ կերակուր նորա էր մարախ եւ մեղր վայրենի։
Դուք բարեկամք էք իմ, եթէ առնիցէք զոր եսն պատուիրեմ ձեզ։