Եւ ել Յովաքին արքայ Յուդայ առ արքայն Բաբելացւոց ինքն եւ ծառայք իւր, եւ մայր իւր եւ իշխանք իւր եւ ներքինիք իւր. եւ առ զնա արքայն Բաբելացւոց, յամի ութերորդի թագաւորութեան իւրոյ։
ահա են ի բանս աղօթից նորա, եւ յորս լուաւն նմա՝՝, եւ ամենայն մեղք նորա եւ ապստամբութիւն նորա, եւ տեղիքն զորս շինեաց զբարձաւանդակսն եւ արար անդ անտառս եւ դրօշեալս յառաջ քան զդառնալն իւրում, ահա գրեալ են ի բանս տեսանողացն։
յետ տանելոյ Յեքոնեայ արքայի եւ տիկնոջն եւ ներքինեաց եւ իշխանաց Յուդայ յԵրուսաղեմէ, եւ ամենայն ազատաց եւ արուեստագիտաց եւ կալանաւորակապաց՝՝ յԵրուսաղեմէ.
Եւ եղեւ իբրեւ լուան զամենայն զպատգամսն, խորհեցան իւրաքանչիւր ընդ ընկերի իւրում՝՝, եւ ասեն ցԲարուք. Պատմելով պատմեսցուք արքայի զամենայն զբանսդ զայդոսիկ։
Բարձաւ ի դստերացն Սիոնի ամենայն վայելչութիւն նոցա. եղեն իշխանք նոցա իբրեւ խոյք՝ որոց ոչ գտանէր նոցա ճարակ, ետուն զցանկալի ցանկալի ինչս իւրեանց՝ կերակրոց, զի հանգուսցեն զանձինս իւրեանց. երթային եւ ոչ ի միտս իւրեանց՝ առաջի նեղչաց ըստ վարել հալածչացն։
Պղծութիւն նորա առաջի ոտից իւրոց՝՝, եւ ոչ յիշեաց նա զյետինս իւր. իջոյց արտասուս մեծամեծս՝՝, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնա. տես, Տէր, զտառապանս իմ, զի բարձրացան թշնամիք իմ ի վերայ իմ։
Եւ վարսք ձեր ի վերայ գլխոց ձերոց. եւ կօշիկք ձեր յոտս ձեր. ոչ կոծիցիք եւ ոչ լայցէք, եւ հաշեսջիք յանիրաւութիւնս ձեր, եւ ոչ մխիթարեսցէ իւրաքանչիւր ոք զեղբայր իւր՝՝։