զի թէ ամս բազումս կեցցէ մարդ, եւ յամենայն ի նոսա ուրախ լինիցի, եւ յիշեսցէ նա զաւուրս խաւարի, զի բազում իցեն. ամենայն ինչ որ գալոցն իցէ ընդունայնութիւն է։
Աղաղակ արասցեն վասն նոցա յաւուր յայնմիկ իբրեւ զձայն ծովու ամբոխելոյ ալեօք. հայեսցին յերկինս ի վեր եւ յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա խաւար խստութեան ի տարակուսանս նոցա՝՝։
Վասն այնորիկ հեռացան ի նոցանէ իրաւունք, եւ մի՛ հասցէ առ նոսա արդարութիւն. մինչդեռ ակն ունէին լուսոյ՝ եղեւ նոցա խաւար. եւ մինչդեռ սպասէին նմա, ընդ մութ շրջեցան.
եւ հայեսցին յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա կարօտութիւն եւ տառապանք եւ խաւար, նեղութիւն եւ անձկութիւն, եւ մութ. զի ոչ ոք կարիցէ տեսանել. եւ որ իցէ ի նեղութեանն՝՝ մի՛ նուաղեսցէ մինչեւ ի ժամանակն՝՝։
Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։
եւ ոչ ասացին. Ո՞ւր է Տէր որ եհան զմեզ յերկրէն Եգիպտացւոց, եւ առաջնորդեաց մեզ յանապատին, յանբաւ եւ յանկոխ եւ յանջուր եւ յանպտուղ երկրին եւ ի ստուերս մահու, յերկիր՝ ընդ որ ոչ անց մարդ, եւ ոչ բնակեաց ի նմա որդի մարդոյ.
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահաւադիկ ես տաց ի վերայ ժողովրդեանդ այդորիկ ախտ, եւ ախտասցին՝՝ ի նմին հարք եւ որդիք ի միասին, դրացին եւ ընկեր իւր կորիցեն։
Երեսք Տեառն բաժանեալ են ի նոցանէ, եւ ոչ եւս յաւելցի հայել ի նոսա. երեսք քահանայից ակն ոչ առին ծերոց, ոչ ողորմեցան ի վերայ տղայոց նոցա՝՝. դէտ ակն կալեալ հայէաք յազգս որ ոչ փրկէին զմեզ։
Զոր օրինակ խնդրիցէ հովիւ զհօտ իւր՝ յաւուր յորում իցէ մէգ եւ մառախուղ՝՝ ի մէջ խաշանց իւրոց վատնելոց, այնպէս խնդրեցից զխաշինս իմ, եւ ժողովեցից զնոսա յամենայն տեղեաց ուր ցրուեցան ի նոսա յաւուր միգի եւ մառախղի։
Օր խաւարի եւ միգի, օր ամպոյ եւ մառախղոյ. իբրեւ առաւօտ տարածեսցի ի վերայ լերանց, զօր բազում եւ հզօր, նման նմա ոչ եղեւ յաւիտենից, եւ զհետ նորա ոչ եւս յաւելցի լինել ազգաց մինչեւ յազգս։
Զի ահաւասիկ ես եմ՝ որ հաստատեմ զերկինս եւ հաստատեմ զհողմս. եւ պատմէ ի մէջ մարդկան զօծեալ իւր, առնէ առաւօտ եւ մէգ, եւ ելանէ՝՝ ի վերայ բարձանց երկրի. Տէր Աստուած ամենակալ՝՝ անուն է նորա։
Եթէ ոչ լսիցէք եւ ոչ դնիցէք ի սրտի ձերում, տալ փառս անուան իմում, ասէ Տէր ամենակալ, առաքեցից ի վերայ ձեր անէծս, եւ անիծից զօրհնութիւնս ձեր, եւ նզովեցից զնա, եւ ցրուեցից զօրհնութիւնս ձեր. եւ մի՛ եղիցի ի միջի ձերում,՝՝ զի դուք ոչ եդիք ի սրտի ձերում։
Եւ արդ արարէք զպատկերս երաստանաց ձերոց, եւ զնմանութիւն մկանց ձերոց՝ ապականչաց երկրին. եւ տուք Տեառն փառս, զի՝՝ թեթեւացուսցէ զձեռն իւր ի ձէնջ եւ ի դից ձերոց եւ յերկրէ ձերմէ։