8 Եղեւ ժառանգութիւն իմ ինձ իբրեւ առեւծ յանապատի. ետ ի վերայ իմ զբարբառ իւր, վասն այնորիկ ատեցի զնա։
Ամպարշտեցաք եւ ստեցաք Տեառն, եւ դարձաք յետս յԱստուծոյ մերմէ. խօսեցաք զանիրաւութիւն՝ եւ հեստեցաք. յղացաք եւ որոճացաք ի սիրտս մեր զբանս անիրաւութեան։
ի վերայ նորա գոչեցին առեւծք, եւ ետուն զձայնս իւրեանց, որ արարին զերկիր նորա աւերակ. եւ քաղաքք նորա կործանեցան առ ի չգոյէ բնակչաց.
Համօրէն իբրեւ առիւծունք պատրաստեցան որդիք նոցա, եւ՝՝ իբրեւ զկորիւնս առիւծուց։
Եւ յայտնեաց զպոռնկութիւն իւր, եւ առակեաց զամօթ իւր։ Եւ մեկնեցաւ անձն իմ ի նմանէ, որպէս եւ մեկնեցաւ անձն իմ ի քեռէ նորա։
Ամենայն չարիք նոցա ի Գաղգաղա. զի անդ ատեցի զնոսա. վասն չարութեան գնացից նոցա ի տանէ իմմէ մերժեցից զնոսա, եւ ոչ եւս յաւելից սիրել զնոսա. ամենայն իշխանք նոցա ապստամբք։
Զի երդուաւ Տէր՝՝ յանձն իւր, ասէ Տէր Աստուած զօրութեանց թէ՝ Գարշեցուցից զամենայն հպարտութիւնս Յակոբայ, եւ զաշխարհս նորա ատեցից՝՝, եւ բարձից զքաղաքս նորա ամենայն բնակչօք։
Ի թշնամութիւն հակառակեցաւ ընդդէմ խաղաղութեան իւրոյ. զմորթ նորա մորթեսցեն բառնալ զյոյս, զբեկումն պատերազմի։
Եւ բարձից՝՝ զերիս հովիւսն ի միում ամսեան, եւ ծանրասցի անձն իմ ի վերայ նոցա. քանզի եւ անձինք նոցա գոչէին ի վերայ իմ՝՝։