Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։
Եւ լքջիր եւ նկուն լիջիր ի ժառանգութենէ քումմէ զոր ետու քեզ. եւ հանից զքեզ ի ձեռս՝՝ թշնամեաց քոց յերկիր զոր ոչ գիտիցես. զի հուր վառեալ է՝՝ ի սրտմտութեան իմում, մինչեւ յաւիտեան բորբոքեսցի։
Եւ եթէ հարցանիցէ զքեզ ժողովուրդդ այդ, կամ մարգարէ կամ քահանայ, եւ ասասցէ. Զի՞նչ է առածդ Տեառն. եւ ասասցես ցնոսա. Դուք էք առածն. եւ կործանեցից՝՝ զձեզ, ասէ Տէր։
Ասա ցտունդ Իսրայելի. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւադիկ ես պղծեցից զսրբութիւնս իմ, զհպարտութիւն զօրութեան ձերոյ, զցանկալիս աչաց ձերոց, եւ յորս խնայենն անձինք ձեր. ուստերքն ձեր եւ դստերք ձեր որ ի ձէնջ մնացեալ են՝ ի սուր անկցին։
Ամենայն չարիք նոցա ի Գաղգաղա. զի անդ ատեցի զնոսա. վասն չարութեան գնացից նոցա ի տանէ իմմէ մերժեցից զնոսա, եւ ոչ եւս յաւելից սիրել զնոսա. ամենայն իշխանք նոցա ապստամբք։
եւ ժողովեցից զամենայն ազգս, եւ իջուցից զնոսա ի ձորն Յովսափատու. եւ դատեցայց զնոսա անդ, վասն ժողովրդեան իմոյ եւ ժառանգութեան իմոյ Իսրայելի, որ ցրուեցան ընդ ամենայն ազգս, եւ զերկիր իմ բաժանեցին.