Ես իբրեւ զգառն անմեղ վարեալ ի սպանդ, ոչ գիտացի թէ զինէն խորհեցան խորհուրդ չար եւ ասեն. Եկայք արկցուք փայտ ի հաց նորա՝՝, եւ ջնջեսցուք զնա յերկրէն կենդանեաց, եւ անուն նորա մի՛ եւս յիշեսցի։
Զի ահաւասիկ ես զարթուցեալ եմ ի վերայ դոցա չարչարել զդոսա, եւ ոչ առնել բարի. եւ սատակեսցին ամենայն արք Յուդայ որ բնակեալ են յերկրիդ Եգիպտացւոց սրով եւ սովով, մինչեւ նուազեսցին.
եւ վարձկանք նորա ի նմա իբրեւ եզինք պարարակք, զի եւ նոքա ի փախուստ դարձան առ հասարակ, եւ ոչ հանդարտեցին. զի օր կորստեան եկն ի վերայ նոցա, եւ ժամանակ վրէժխնդրութեան։
Եւ որ փախիցէ յերեսաց ահին՝ անկցի ի վիհն, եւ որ ելանիցէ ի վհէ անտի՝ ըմբռնեսցի յորոգայթն. զի ածից զամենայն ի վերայ Մովաբու յամին յորում հանդէս արարից նմա, ասէ Տէր։
Ամաչեսցե՞ն զի արարին զպղծութիւն. սակայն եւ այնպէս ոչ ամաչեցին ամօթով, եւ զպատկառանս ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ընդ անկեալսն, ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց եւ տկարասցին՝՝, ասէ Տէր։
եւ հանից զբարութիւն նոցա իբրեւ զցեց՝ որ ուտէ եւ շրջի ի վերայ կանոնի յաւուր այցելութեան. վա՜յ վա՜յ, վրէժխնդրութիւնք քո եկին հասին՝՝. արդ եղիցին լալիք նոցա։