20 Խորանն իմ չուառացաւ, կորեաւ, եւ ամենայն խորանափեղկք իմ քակտեցան. որդիք իմ եւ խաշինք իմ ոչ ուրեք են, եւ ոչ եւս գոյ տեղի խորանի իմոյ, եւ ոչ տեղի խորանափեղկաց իմոց։՝՝
Եդից զբանս իմ ի բերանս քո, եւ ընդ հովանեաւ ձեռին իմոյ ծածկեցից զքեզ, որով կանգնեցի զերկինս եւ արկի զհիմունս երկրի, եւ ասացի ցՍիոն. Ժողովուրդ իմ ես դու։
Այսպէս ասէ Տէր. Ձայն ի Հռամայ լսելի եղեւ՝ ողբումն եւ լալումն եւ գուժումն. Ռաքէլ լայր զորդիս իւր, եւ ոչ կամէր մխիթարել ի վերայ որդւոց իւրոց, զի ոչ գոյին։