Եւ զամենայն բանջար վայրի՝ մինչչեւ լեալ էր ի վերայ երկրի, եւ զամենայն խոտ վայրի մինչչեւ բուսեալ էր, զի չեւ եւս էր տեղացեալ Տեառն Աստուծոյ ի վերայ երկրի. եւ մարդ չէր որ գործէր զերկիր։
Ո՞վ ել յերկինս՝ եւ էջ. ո՞վ ժողովեաց զհողմս ի գոգ իւր. ո՞վ ամփոփեաց զջուրս ի ձորձս իւր. ո՞վ կալաւ զծագս երկրի. զի՞նչ անուն է նորա, կամ զի՞նչ անուն որդւոյ նորա, զի գիտասցես թէ
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած՝ որ արար զերկինս եւ կանգնեաց զնա, որ հաստատեաց զերկիր եւ որ ի նմա, որ ետ շունչ մարդկան որ ի վերայ նորա, ոգի ամենեցուն որ կոխեն զնա։
Զի այսպէս ասէ Տէր որ արար զերկինս. Աստուած՝ որ հաստատեաց զերկիր եւ արար զնա, նա է որ սահմանեաց զնա. եւ ի զուր ինչ ոչ արար զնա, այլ ի բնակութիւն ստեղծ զնա. Ես եմ Տէր եւ չիք այլ ոք։
Այսպէս ասէ Տէր ցԻսրայէլ. Ի ժամանակի ընդունելութեան լուայ քեզ, եւ յաւուր փրկութեան օգնեցի քեզ. եւ ստեղծի զքեզ, եւ ետու զքեզ յուխտ հեթանոսաց՝՝ հաստատել զերկիր, եւ ժառանգեցուցանել զժառանգութիւնս աւերակս.
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
Ես արարի զերկիր եւ զմարդիկ եւ զանասուն, եւ որ ինչ ի վերայ երեսաց երկրի՝ զօրութեամբ իմով մեծաւ եւ բազկաւ իւրով բարձու. եւ տաց զնա ում եւ կամ իցէ առաջի աչաց իմոց։
զի նովաւ հաստատեցաւ ամենայն որ ինչ յերկինս եւ որ ինչ յերկրի, որ երեւին եւ որ ոչն երեւին, եթէ՛ աթոռք, եթէ՛ տէրութիւնք, եթէ՛ պետութիւնք, եթէ՛ իշխանութիւնք. ամենայն ինչ նովաւ եւ ի նոյն հաստատեցաւ.