Եւ կոչեաց զսեղանն բանիւ Տեառն եւ ասէ. Սեղան, սեղան, այսպէս ասէ Տէր. Ահա որդի ծնցի տան Դաւթի՝ Յովսիա անուն նորա, եւ զոհեսցէ ի վերայ քո զքուրմս բարձանցդ որ զոհեն ի վերայ քո, եւ ոսկերս մարդկան այրեսցեն ի վերայ քո։
Յերեքտասաներորդէ ամէ Յովսեայ որդւոյ Ամովնայ արքայի Յուդայ մինչեւ ցայսօր՝ այս քսան եւ երեք ամք, զի եղեւ բան Տեառն առ իս, եւ խօսեցայ ընդ ձեզ կանխեալ ընդ առաւօտս եւ ասէի, եւ ոչ լուարուք։
Եւ ասէ ցիս Տէր յաւուրս Յովսեայ արքայի. Տեսե՞ր զինչ գործեաց բնակիչդ Իսրայելի՝՝. գնաց առանձինն ի վերայ ամենայն լերանց բարձանց՝ եւ ի ներքոյ ամենայն անտառախիտ ծառոց, եւ անդ պոռնկեցաւ։
Առ դու քեզ քարտէս մատենի, եւ գրեա ի նմա զամենայն զբանս զոր հրաման ետու քեզ ի վերայ Իսրայելի եւ ի վերայ Յուդայ եւ ի վերայ ամենայն ազգաց՝ յօրէ յորմէ խօսեցայ ես ընդ քեզ, յաւուրցն Յովսեայ արքայի Յուդայ եւ մինչեւ ցայսօր.
Բան Տեառն որ եղեւ առ Ովսէէ որդի Երեայ. յաւուրս Ոզիայ եւ Յովաթամու եւ Աքազու եւ Եզեկեայ՝ թագաւորաց Յուդայ, եւ յաւուրս Յերոբովամայ որդւոյ Յովասայ թագաւորին Իսրայելի։