9 Մի՛ տրտմեցուցանէք զմիմեանս՝՝, եղբարք, զի մի՛ դատիցիք. ահաւասիկ Դատաւորն առ դուրս կայ։
Ո՞չ ապաքէն եթէ ուղիղ մատուցանես, եւ ուղիղ ոչ բաժանես՝ մեղար. լուռ լեր, առ քեզ լիցի դարձ՝՝ նորա, եւ դու տիրեսցես նմա։
Հասեալ է ժամանակ, ահա եկն օր. ստացօղն մի՛ խնդասցէ, եւ որ վաճառէն՝ մի՛ ողբասցի. զի բարկութիւն է յամենայն բազմութեան նորա։
Մի՛ խնդրեսցէ վրէժ ձեռն քո. եւ ընդ որդւոց ժողովրդեան քո ոխս մի՛ ունիցիս, եւ սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո, զի ես եմ Տէր։
Նոյնպէս եւ դուք յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն, գիտասջիք թէ մերձ է ի դուրս։
նոյնպէս եւ դուք յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն եղեալ, գիտասջիք թէ մերձ է առ դուրս։
Եւ Հերովդիա ոխացեալ էր ընդ նմա, եւ կամէր սպանանել զնա եւ ոչ կարէր։
Այլ այն ամենայն օրինակաւ անցանէր ընդ նոսա. բայց գրեցաւ վասն մերոյ խրատու, յորս վախճան յաւիտեանցն եհաս։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։
Իւրաքանչիւր որպէս եւ յօժարեսցի ոք սրտիւ, մի՛ առ հարկի եւ տրտմութեան, քանզի զտուրս զուարթառատս սիրէ Աստուած։
Զի ամենայն օրէնք ի մի բան կատարին, ի Սիրեսցեսն զընկեր քո իբրեւ զանձն քո։
Եւ մի՛ լիցուք սնապարծք՝ միմեանց ձայն տալով եւ ընդ միմեանս նախանձելով։
Մի՛ բամբասէք զմիմեանս, եղբարք. որ բամբասէ զեղբայր իւր կամ դատի զեղբայր իւր՝ զօրէնսն բամբասէ եւ զօրէնսն դատի. իսկ եթէ զօրէնսն դատիցիս, ոչ առնելի օրինացն ես, այլ՝ դատաւոր։
Մի է Օրէնսդիր եւ Դատաւոր՝՝, որ կարօղն է փրկել եւ կորուսանել. դու ո՞ ես որ դատիս զընկերն։
Օրինակ առէք, եղբարք, չարչարանաց եւ երկայնմտութեան զմարգարէսն որ խօսեցան յանուն Տեառն։
Երկայնամիտ լերուք, եղբարք իմ, մինչեւ ի գալուստն Տեառն. ահա մշակ երկայնամտեալ սպասէ պատուական պտղոյն երկրի, մինչեւ առցէ զկանուխ եւ զանագան՝՝։
Որ տացեն պատասխանի այնմ որ ի պատրաստին ունի դատել զկենդանիս եւ զմեռեալս։
Օտարասէրք լինել ընդ միմեանս առանց տրտնջելոյ։
Ահաւասիկ կամ ես առ դուրս եւ բախեմ. եթէ ոք լուիցէ ձայնի իմում եւ բանայցէ զդրունսն, մտից առ նա եւ ընթրիս արարից առ նա, եւ նա ընդ իս։