12 Միթէ մա՞րթ ինչ իցէ, եղբարք իմ, թզենւոյ ձէթ բերել, կամ որթոյ թուզ, եւ ոչ աղտաղտին տեղւոյ ջուր քաղցր առնել՝՝։
Եւ ես տնկեցի զքեզ որթ պտղաբեր ամենեւին ճշմարիտ. զիա՞րդ դարձար ինձ ի դառնութիւն, որթդ օտարացեալ։
Կա՛մ արարէք զծառն բարի եւ զպտուղ նորա բարի, կա՛մ արարէք զծառն չար եւ զպտուղ նորա չար. քանզի ի պտղոյ անտի ծառն ճանաչի։
Եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին՝ եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա, բայց միայն տերեւ. եւ ասէ ցնա. Մի՛ այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ Եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։
Միթէ աղբեւր անդստին ի միոյ ականէ բղխիցէ՞ քաղցր եւ դառն։