Եւ մերձեցոյց Եղիա զամենայն՝՝ ժողովուրդն, եւ ասէ ցնոսա Եղիա. Մինչեւ ցե՞րբ կաղայք յերկուս հետս. եթէ Տէր է Աստուած, երթայք զհետ նորա, եւ եթէ Բահաղն իցէ, երթայք զհետ նորա։ Եւ ոչ ետ ժողովուրդն նմա պատասխանի։
Եւ ասէ Տէր. Մերձ է առ իս ժողովուրդս այս բերանով իւրով, եւ շրթամբք իւրեանց պատուեն զիս. եւ սրտիւք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի են յինէն. զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն զպատուէրս մարդկան եւ զվարդապետութիւնս՝՝։
որպէս եւ յամենայն իսկ թուղթսն խօսի վասն այսոցիկ. յորս գտանի ինչ ինչ դժուարիմաց, զոր անուսմունքն եւ յողդողդքն կամակորեն, որպէս եւ զամենայն իսկ գիրս առ իւրեանց անձանցն կորուստ։